Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των συζητήσεων για το τι φταίει που οι μαθητές μας αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο μάθημα των Νέων Ελληνικών, θυμήθηκα ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν μάρτυρας πριν από μερικά χρόνια. Ένα απόγευμα σε μία καφετέρια, στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένα νεαρό ζευγάρι με το μικρό τους κοριτσάκι, περίπου δυόμισι ετών. Όταν το παιδάκι άρχισε να είναι ανήσυχο, οι γονείς έψαξαν στην τσάντα για να βρουν το τάμπλετ για να απασχοληθεί λίγο και να «ξεχαστεί».
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον «πανικό» που επικράτησε όταν συνειδητοποίησαν ότι το τάμπλετ μάλλον… ξεχάστηκε στο σπίτι. Αφού πέρασαν μερικά λεπτά, η λύση στην «αναστάτωση» ήταν ένα περιοδικό που κατέληξε στα χέρια του παιδιού για να αποσπάσει λίγο την προσοχή και την ανησυχία. Κοιτάζοντας το παιδάκι από το δίπλα τραπέζι, συνειδητοποίησα ότι με το μικρό του δακτυλάκι «πατούσε» τη σελίδα του περιοδικού περιμένοντας να αλλάξει η εικόνα. Όταν αυτή δεν άλλαζε, απευθύνθηκε στους γονείς προσπαθώντας να εξηγήσει ότι «χάλασε». Προφανώς το παιδάκι αυτό, όπως και αρκετά άλλα, περνούσε και ίσως περνάει πολλές ώρες με την τάση της εποχής. Υπολογιστές, ταμπλέτες, κινητά, ηλεκτρονικά παιγνίδια.
Η εικόνα, θυμάμαι τότε, μας προβλημάτισε. Ήταν, άραγε, δυνατό ένα παιδάκι να μην έχει τη «δεξιότητα» να γυρίσει σελίδα; Τόσο μικρό και είχε τη «δεξιότητα» να χειρίζεται με μαεστρία ένα τάμπλετ; Να ενθουσιαστείς ή να στενοχωρηθείς; Σίγουρα, να προβληματιστείς. Σήμερα, έχοντας στο μυαλό την εικόνα εκείνη αλλά και μπροστά μας τα αποτελέσματα των Νέων Ελληνικών, απογοητευτικά για άλλη μια χρονιά, ας αφήσουμε στην άκρη τα χιλιοειπωμένα περί πολιτικών αποφάσεων, αλλαγών, συστημάτων (που σαφώς και χρειάζονται), κι ας αρχίσουμε από κάτι πιο απλό και απλοϊκό. Που δεν χρειάζεται επιστήμονας, ειδικός και γλωσσολόγος να μας το επισημάνει: Ας δώσουμε ένα βιβλίο στα παιδιά. Ας ξεκινήσουμε από το παραμύθι και ας προχωρήσουμε ανάλογα με την ηλικία τους. Ας τα βάλουμε από νωρίς στον κόσμο της σελίδας, του χαρτιού, του μελανιού, αφού στον κόσμο της τεχνολογίας βρίσκονται ήδη και σίγουρα θα την αξιοποιήσουν στο έπακρον. Ας διαβάσουμε μαζί τους. Ας τους χαρίσουμε ένα βιβλίο έστω κι αν μας δείξουν τη δυσαρέσκειά τους γιατί περίμεναν ένα άλλο δώρο. Και η δυσαρέσκεια αυτή ας γίνει η αφορμή για μια συζήτηση με τα παιδιά για την ύλη, τα αγαθά, τις αξίες, την ανάγκη για ανάπτυξη του μυαλού και της σκέψης, της φαντασίας και της δημιουργικότητάς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου