Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηαίνου - ευχάριστες εξελίξεις!

Στην προκήρυξη του Διαγωνισμού για την Αποκατάσταση της Δημοτικής Αγοράς Αθηένου και επαναχρησιμοποίησή της ως Πολιτιστικό Πολυλειτουργικό Κέντρο προχώρησε στις 24 Ιουλίου το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως. Ο Διαγωνισμός λήγει στις 20 Σεπτεμβρίου 2019 και το εκτιμώμενο κόστος του Έργου είναι €1.630.000 εκτός ΦΠΑ. Το έργο θα έχει διάρκεια εκτέλεσης 24 μήνες από την ημερομηνία έναρξης του.

Η προσφοροδότηση του έργου είχε ανασταλεί λόγω της οικονομικής κρίσης και της απόφασης της κυβέρνησης για μη προώθηση αναπτυξιακών έργων υποδομής. Η μελέτη, τα κατασκευαστικά σχέδια και τα έγγραφα προκήρυξης προσφορών είχαν ολοκληρωθεί από των ιδιώτη μελετητή – Μελετητικό γραφείο Σωκράτη Στρατή κι είχαν τύχει ελέγχου και έγκρισης από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της δημοτικής αρχής το εξαιρετικό αυτό δείγμα αρχιτεκτονικής, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα για τον Δήμο Αθηένου, σε ό,τι αφορά την ιστορική, αρχιτεκτονική, αλλά και πολιτιστική αξία. Είναι ένα ιδιαίτερα πρωτοποριακό κτίσμα για τα δεδομένα της τότε εποχής και είναι έργο του μακαριστού σπουδαίου αρχιτέκτονα Νεοπτόλεμου Μιχαηλίδη, της δεκαετίας του 1950. Το κτίριο συνυπάρχει «αρμονικά» με την ιστορία της Αθηένου και αναδεικνύει το ρόλο που διαδραμάτιζε η Αθηένου πριν από τα τραγικά γεγονότα του 1974 και την άρρηκτη σύνδεσή της με τον κάμπο της Μεσαορίας.

Το Έργο εκτιμάται ότι θα συμβάλει στην ουσιαστική αναζωογόνηση του διατηρητέου κτίσματος, αλλά και στην ανάπτυξη της περιοχής. Με την παράδοσή του, ο Δήμος Αθηένου θα μετατρέψει τον χώρο σε Πολυλειτουργικό Πολιτιστικό Κέντρο και θα μεταφέρει όλα τα τμήματα του Δημοτικού Πολιτιστικού Ομίλου και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ενώ θα υπάρχει καφετέρια και άλλοι χώροι για δημιουργική απασχόληση των νέων και όχι μόνο.

Προστίθεται ότι «η ανάπλαση της Δημοτικής Αγοράς αποτελεί την Α’ Φάση του Έργου και υπάρχει η υπόσχεση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προς τον Δήμαρχο Αθηένου ότι με την ολοκλήρωση της Α’ Φάσης θα ακολουθήσει η Β’ Φάση, που θα περιλαμβάνει τη Διαμόρφωση του Περιβάλλοντα Χώρου της Δημοτικής Αγοράς και της Εκκλησίας του Πολιούχου Αγίου της Αθηένου Αγίου Φωκά».

Ο Δήμος Αθηένου καλεί όσους μπορούν να βοηθήσουν ώστε να βρεθούν ενδιαφερόμενοι εργολήπτες για να λάβουν μέρος στον Διαγωνισμό να το πράξουν, για να καταστεί δυνατή αυτή τη φορά η κατακύρωση και εκτέλεση του Έργου το συντομότερο δυνατόν.

Το κτήριο και η ανάπτυξη
Πρόκειται για ένα δημόσιο κτίριο που εκφράζει τον αστικό χαρακτήρα της Αθηένου αλλά σε καμία περίπτωση δεν έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μεσαορίας. Η Δημοτική Αγορά λειτουργούσε πριν από την τουρκική εισβολή ως το εμπορικό κέντρο της περιοχής αφού κάτοικοι των γύρω χωριών την επισκέπτονταν για τις αγορές ή/και τις εμπορικές τους συναλλαγές. Σήμερα η Αγορά δεν λειτουργεί και η συντήρηση της έχει παραμεληθεί.

Ο σκελετός του κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα είναι σε αρκετά καλή κατάσταση και μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα επίτευγμα πολιτικής μηχανικής της τότε εποχής. Το ξαναζωντάνεμα της Δημοτικής Αγοράς θεωρείται επιτακτική ανάγκη για να σωθεί η πρωτοποριακή αρχιτεκτονική αλλά κυρίως για να τονισθεί το ενδιαφέρον των Αθηενιτών για την προστασία και τη διατήρηση της πλούσιας ιστορίας της πόλης.

Η δυτική πλευρά του Πολυλειτουργικού Κέντρου προγραμματίζεται να στεγάσει τα τμήματα του Δημοτικού Πολιτιστικού Ομίλου και να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων τους (τμήμα χορωδίας, χορευτικό τμήμα και θεατρικό τμήμα). Προνοείται η κατασκευή γραφείου για συναντήσεις της επιτροπής του Δημοτικού Πολιτιστικού Ομίλου, σκηνή για πρόβες, καθιστικούς χώρους κ.ά. Η ανατολική πλευρά αναμένεται φιλοξενήσει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη με εκσυγχρονισμένες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό.

Επίσης, θα υπάρχει ενιαίος χώρος για τις ανάγκες εστιάσεις παιδιών, ενδεχομένως για προγράμματα απογευματινής απασχόλησης.

Φιλελεύθερος 25/7/2019

Η αναγκαιότητα βιβλιοθήκης

Ως γνωστόν, εδώ και πολλά χρόνια συζητείται το θέμα δημιουργίας Κρατικής Βιβλιοθήκης, αλλά όλο και κάπου σκαλώνει το θέμα, γιατί –στην ουσία– δεν πιστεύουμε στην αναγκαιότητά της. Αλλού, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον σημαντικό ρόλο που έχει να διαδραματίσει μία βιβλιοθήκη.

 

Ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου. Ένας Μυτιληνιός, που έζησε για χρόνια στην Αμερική, 92 χρονών σήμερα, χαρίζει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου 600.000 δολάρια με όρο να διατεθεί για τις ανάγκες της βιβλιοθήκης του ιδρύματος. Παράδειγμα που αποδεικνύει πως όχι μόνο υπάρχουν ευεργέτες, αλλά πιστεύουν κιόλας στη συνεισφορά του βιβλίου.

 

Χ.Χ. (Φιλελεύθερος, 24/7/2019)

Τριάντα χρόνια και βάλε μετρά το παραμύθι της νέας Κρατικής Βιβλιοθήκης

Βαλτώνει και πάλι το θέμα της ανέγερσης της νέας Κυπριακής Βιβλιοθήκης αφού προκύπτει μια επ’ αόριστον κωλυσιεργία. Το υπό εκκρεμότητα ζήτημα της μεταβίβασης του οικοπέδου 3.000 τ.μ. με πρόσοψη στη λεωφόρο Βύρωνος για στέγαση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας έχει παγώσει και πάλι, παρά το γεγονός ότι γύρω στα τέλη του 2018 υπήρξαν διαβεβαιώσεις ότι θα επικυρωνόταν η μεταβίβαση του τεμαχίου αυτού για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Από πλευράς της κυβέρνησης το ζήτημα της μεταβίβασης του οικοπέδου δεν προχώρησε επειδή «η Κυπριακή Βιβλιοθήκη θα υπαχθεί στο Υφυπουργείο Πολιτισμού» και στο πλαίσιο αυτό θα εξεταστούν οι διαδικασίες χωροθέτησης και σχεδιασμού του κτηρίου. Η πιο πάνω είδηση είναι πολύ πρόσφατη, ζεστή-ζεστή της περασμένης βδομάδας, αν και με μερικές μικρές αλλαγές σε νούμερα και ημερομηνίες θα μπορούσε να ήταν είδηση προ εικοσαετίας.

Αξίζει να γνωρίζουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι ότι το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία της Κρατικής Βιβλιοθήκης έχει θεσμοθετηθεί από το 1987 με την ψήφιση του περί Κυπριακής Βιβλιοθήκης Νόμου, ο οποίος προνοεί ότι το κράτος θα μεριμνήσει να εξασφαλίσει τα μέσα για την αξιοπρεπή στέγαση, στελέχωση και λειτουργία της Κυπριακής Κρατικής Βιβλιοθήκης.

Πολλοί φορείς, με πρωτοστάτη τον Σύνδεσμο Φίλων της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, πίεζαν και πιέζουν προς όλες τις κατευθύνσεις για την ανέγερση μιας νέας Κρατικής Βιβλιοθήκης (για την τραγική κατάσταση της υφιστάμενης έχουν ξοδευτεί τόνοι από μελάνι). Γύρω στα μέσα του 2009 είμαστε τυχεροί (θεωρητικά έστω) να εντρυφήσουμε στο «Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης της Κυπριακής Βιβλιοθήκης 2010-2014» το οποίο παραδόθηκε από τον τότε διευθυντή της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου Φίλιππο Τσιμπόγλου στον πρώην υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέα Δημητρίου. Το σχέδιο προνοούσε την αναβάθμιση του ρόλου της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και την εξέλιξή της σε σύγχρονο οργανισμό. Ένα σχέδιο εθνικής σημασίας που ποτέ δεν υλοποιήθηκε.

Στις εποχές των παχιών αγελάδων, όταν άρχισε να διαγράφεται το φιλόδοξο σχέδιο της ανέγερσης Μεγάρου Πολιτισμού στην περιοχή της Αρχιγραμματείας, κάποιοι έσπευσαν να εντάξουν και την Κρατική Βιβλιοθήκη στο εν λόγω κτήριο για να επιτευχθεί η χρηματοδότηση του μεγάρου πολιτισμού από ευρωπαϊκά κονδύλια. Απόφαση που έχει και βούλα Υπουργικού Συμβουλίου με αριθμό 58.444 και ημερομηνία 27.8.2003. Βεβαίως στην πορεία η πρόνοια για τη βιβλιοθήκη διαγράφηκε και το μέγαρο δεν έγινε ποτέ για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε. Αργότερα, άλλη μια απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου, με αριθμό 69335 και ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 2009, ήρθε να λύσει το πρόβλημα μόνιμης και αξιοπρεπούς στέγασης της Κυπριακής Κρατικής Βιβλιοθήκης «στο πλαίσιο του Γενικού Χωροταξικού Σχεδίου του παλαιού ΓΣΠ, με την παραχώρηση χώρου 10.600 τ.μ. για τον σκοπό αυτό στην πολυώροφη οικοδομή που θα ανεγερθεί στο βορειοανατολικό τμήμα, εκτός του χώρου του παλαιού στίβου».

Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες, ούτε θα υπογραμμίσω την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας δημόσιας βιβλιοθήκης, εθνικής, κρατικής ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να την ονομάσει.

Απλώς επιθυμώ να διαχωρίσω τη θέση τη δική μου και όσων άλλων έχουν δυσπιστίες για τα όσα αποφασίζονται, λέγονται και εκστομίζονται από τους αρμόδιους, ανευθυνο-υπεύθυνους. Ίσως κάποιοι θεωρούν ότι η Κύπρος είναι μπανανία και οι πολίτες της… ανάλογου χαρακτηρισμού. Απλώς να υπενθυμίσω ότι αναφορά στο συγκεκριμένο έργο έκανε πολύ πρόσφατα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης στον χαιρετισμό του κατά τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας, ότι δηλαδή στο εν λόγω τεμάχιο 3.000 τ.μ. με πρόσοψη στη λεωφόρο Βύρωνος μαζί με το μικρό κτήριο που ανακαινίστηκε πριν από μερικά χρόνια σχεδιαζόταν να ανεγερθεί κτήριο βιβλιοθήκης με συνολικό εμβαδόν 6.000 τ.μ.

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ξαφνικά τώρα προκύπτουν τόσα πολλά προβλήματα γύρω από την ανέγερση της νέας Κρατικής Βιβλιοθήκης. Το ζήτημα είναι απλό. Δεν θέλουμε. Τελεία. Γιατί αν θέλαμε θα γινόταν. Παράδειγμα, η ανέγερση νέου σταδίου για το ποδόσφαιρο στη Λεμεσό, το Limassol Arena αξίας 31 εκατ. Δεν πρόλαβε να το εξαγγείλει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και πριν κλείσει το στόμα του βρέθηκε και ο χώρος, κλήθηκαν οι μπουλντόζες και οι εργάτες έπιασαν το μυστρί. Είναι ενδεικτική η δήλωση του προέδρου του ΚΟΑ ότι «αυτό έγινε κατορθωτό χάρη στο προσωπικό ενδιαφέρον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, καθώς με τη δική του εμπλοκή και βούληση συντονίστηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και ξεπεράστηκαν τα ανυπέρβλητα εμπόδια και διαδικασίες».

Το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς βάζοντας να δουλέψει η απλή λογική είναι ότι ούτε αυτή η κυβέρνηση ούτε και καμία από τις προηγούμενες θεώρησε αναγκαιότητα την ύπαρξη μιας Κρατικής Βιβλιοθήκης. Οι λόγοι μπορούν να αναζητηθούν στην ανατομία του πολιτικού πολιτισμού των θεματοφυλάκων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Άρθρο της Μαρίνας Σχίζα, εφ. Πολίτης, 15/7/2019

Στην Αλεξανδρούπολη έβαλαν βιβλία αντί για μυαλά στα κάγκελα

Άρθρο Μαρίνου Νομικού

Kάνει τον γύρο του ίντερνετ το “πιο όμορφο σχολείο της Ελλάδας” όπως χαρακτηρίστηκε -και όχι άδικα- το 1ο Δημοτικό Σχολείο της Αλεξανδρούπολης και στάθηκε αδύνατο ν’ αντισταθώ στον πειρασμό. Είναι βλέπετε η γενέτειρά μου, το σχολείο μου και δεν μπόρεσα να αποφύγω ένα κράμα νοσταλγίας, υπερηφάνειας αλλά και θλίψης κάνοντας την αναπόφευκτη σύγκριση με το γκρίζο των κυπριακών σχολείων - τόσο στην όψη όσο (κυρίως) στο περιεχόμενο με τις Σιούφτες, τα στρατιωτικά αγήματα, τον εθνικισμό και τη θρησκοληψία.

Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο της Αλεξανδρούπολης λοιπόν είπαν να ξεφορτωθούν το γκρίζο, το ανιαρό, το τετριμμένο και το απρόσωπο τουλάχιστον από την όψη. Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ανατέθηκε στην ομάδα καλλιτεχνών γκραφίτι Crew Mitroulakis η μεταμόρφωση της πρόσοψης του κτηρίου σε κυψέλη με εμφανή τον παραλληλισμό: στο μελίσσι καθείς έχει τον ρόλο του στην εύρυθμη λειτουργία και την παραγωγή του μελιού που εδώ είναι η γνώση. Τόσο απλό και συνάμα πανέξυπνο.

Όμως το καλύτερο το άφησαν για την εξώπορτα. Την εποχή που σκέφτονται στην Κύπρο να μετατρέψουν τα σχολεία σε φρούρια με περισσότερα κάγκελα, περιφράξεις, μαντρότοιχους και φρουρούς, η είσοδος του 1ου Δημοτικού της Αλεξανδρούπολης μετατράπηκε σε βιβλιοθήκη όπου φιγουράρουν οι “ράχες” από κλασικά αριστουργήματα όπως ο “Γύρος του κόσμου σε 80 μέρες”, ο “Μικρός Πρίγκιπας” , το “Καπλάνι της Βιτρίνας”, το “Ένα παιδί μετράει τα άστρα”κ.ά. Ούτε εδώ ο συμβολισμός της “πόρτας στη γνώση” δεν πέρασε απαρατήρητος.

Κι όλα αυτά στο δημοτικό σχολείο μιας πόλης που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία, θέση που διαχρονικά αποτελούσε πρόσφορο έδαφος για την καλλιέργεια τυφλού εθνικισμού, αν και τα τελευταία χρόνια οι χιλιάδες Τούρκοι τουρίστες που κατακλύζουν την πόλη κάθε καλοκαίρι (για το διάσημο φρέσκο ψάρι της αλλά και το καζίνο) ανάγκασαν πολλούς υπερπατριώτες Αλεξανδρουπολίτες να βγάλουν τις φουστανέλες και να τυπώσουν τουρκικά μενού.

Δεν είμαι από τους αφελείς που πιστεύουν ότι μια εικαστική παρέμβαση θα λύσει ουσιαστικά προβλήματα ή ότι εμβαθύνει περισσότερο από την επιφάνεια που καλύπτουν τα όμορφα σχέδια, όμως κοιτώντας τις φωτογραφίες του 1ου Δημοτικού (το σχολείο που πήγαινα αλλά στο παλιό, νεοκλασικό, κτήριο του 1933 που βρίσκεται ακόμα στον ίδιο προαύλιο χώρο με το νεότερο “ομορφότερο”) σκέφτομαι ότι με τόση ομορφιά, φαντασία, έμπνευση και δημιουργικότητα αποκλείεται να πάει κάτι στραβά. Κι άσε τους δικούς μας να προτάσσουν όπλα, μίσος, φανατισμό και βαρύγδουπα, κούφια δήθεν πατριωτικά λογύδρια.

Από Avant Garde, 6 Νοεμβρίου 2018

Τους δώσαμε άραγε ένα βιβλίο;

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των συζητήσεων για το τι φταίει που οι μαθητές μας αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο μάθημα των Νέων Ελληνικών, θυμήθηκα ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν μάρτυρας πριν από μερικά χρόνια. Ένα απόγευμα σε μία καφετέρια, στο διπλανό τραπέζι καθόταν ένα νεαρό ζευγάρι με το μικρό τους κοριτσάκι, περίπου δυόμισι ετών. Όταν το παιδάκι άρχισε να είναι ανήσυχο, οι γονείς έψαξαν στην τσάντα για να βρουν το τάμπλετ για να απασχοληθεί λίγο και να «ξεχαστεί». 

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον «πανικό» που επικράτησε όταν συνειδητοποίησαν ότι το τάμπλετ μάλλον… ξεχάστηκε στο σπίτι. Αφού πέρασαν μερικά λεπτά, η λύση στην «αναστάτωση» ήταν ένα περιοδικό που κατέληξε στα χέρια του παιδιού για να αποσπάσει λίγο την προσοχή και την ανησυχία. Κοιτάζοντας το παιδάκι από το δίπλα τραπέζι, συνειδητοποίησα ότι με το μικρό του δακτυλάκι «πατούσε» τη σελίδα του περιοδικού περιμένοντας να αλλάξει η εικόνα. Όταν αυτή δεν άλλαζε, απευθύνθηκε στους γονείς προσπαθώντας να εξηγήσει ότι «χάλασε». Προφανώς το παιδάκι αυτό, όπως και αρκετά άλλα, περνούσε και ίσως περνάει πολλές ώρες με την τάση της εποχής. Υπολογιστές, ταμπλέτες, κινητά, ηλεκτρονικά παιγνίδια. 

Η εικόνα, θυμάμαι τότε, μας προβλημάτισε. Ήταν, άραγε, δυνατό ένα παιδάκι να μην έχει τη «δεξιότητα» να γυρίσει σελίδα; Τόσο μικρό και είχε τη «δεξιότητα» να χειρίζεται με μαεστρία ένα τάμπλετ; Να ενθουσιαστείς ή να στενοχωρηθείς; Σίγουρα, να προβληματιστείς. Σήμερα, έχοντας στο μυαλό την εικόνα εκείνη αλλά και μπροστά μας τα αποτελέσματα των Νέων Ελληνικών, απογοητευτικά για άλλη μια χρονιά, ας αφήσουμε στην άκρη τα χιλιοειπωμένα περί πολιτικών αποφάσεων, αλλαγών, συστημάτων (που σαφώς και χρειάζονται), κι ας αρχίσουμε από κάτι πιο απλό και απλοϊκό. Που δεν χρειάζεται επιστήμονας, ειδικός και γλωσσολόγος να μας το επισημάνει: Ας δώσουμε ένα βιβλίο στα παιδιά. Ας ξεκινήσουμε από το παραμύθι και ας προχωρήσουμε ανάλογα με την ηλικία τους. Ας τα βάλουμε από νωρίς στον κόσμο της σελίδας, του χαρτιού, του μελανιού, αφού στον κόσμο της τεχνολογίας βρίσκονται ήδη και σίγουρα θα την αξιοποιήσουν στο έπακρον. Ας διαβάσουμε μαζί τους. Ας τους χαρίσουμε ένα βιβλίο έστω κι αν μας δείξουν τη δυσαρέσκειά τους γιατί περίμεναν ένα άλλο δώρο. Και η δυσαρέσκεια αυτή ας γίνει η αφορμή για μια συζήτηση με τα παιδιά για την ύλη, τα αγαθά, τις αξίες, την ανάγκη για ανάπτυξη του μυαλού και της σκέψης, της φαντασίας και της δημιουργικότητάς τους. 

 Ευαγγελία Σιζοπούλου  e.sizopoulou@phileleftheros.com  Φιλελεύθερος 1/7/2019

ΑΚΕΛ για Κυπριακή Βιβλιοθήκη: ερώτηση στη Βουλή

Ανακοίνωση
 
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ- Αριστερά- Νέες Δυνάμεις Γιώργος Λουκαΐδης, μέσω των διαδικασιών της Βουλής, κατέθεσε ερώτηση σχετικά με το μέλλον της Κρατικής Βιβλιοθήκης.
Η ερώτηση κατατέθηκε έπειτα από συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας στην οποία αναφέρθηκε ότι το Υπουργικό Συμβούλιο αναίρεσε προηγούμενη απόφαση του για παραχώρηση χώρου για ανέγερση Κρατικής Βιβλιοθήκης.
 
Ερώτηση του βουλευτή εκλογικής περιφέρειας Λευκωσίας
Γιώργου Λουκαΐδη
 
Στη συνεδρία της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής ημερομηνίας 26/6/2019 κατά τη συζήτηση του θέματος για την Κυπριακή Κρατική Βιβλιοθήκη αναφέρθηκε από τους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς, καθώς και από εκπροσώπους φορέων ότι το Υπουργικό Συμβούλιο σε συνεδρίαση του στις 23 Ιανουαρίου 2019 ακύρωσε προηγούμενη απόφαση του (2016) για παραχώρηση τεμαχίου στο χώρο της Αρχιγραμματείας (παλαιό κτίριο Υπουργείου Οικονομικών και ανοικτός χώρος δυτικά του πιο πάνω κτηρίου που εφάπτεται της Λεωφόρου Βύρωνος) για σκοπούς ανέγερσης της Βιβλιοθήκης.
 
Παρακαλούμε τον αρμόδιο Υπουργό να μας ενημερώσει για την πιο πάνω απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τι προτίθεται να κάνει για ένα κορυφαίο θέμα πολιτισμού για την Κύπρο, όπως είναι η ανέγερση της Κρατικής Βιβλιοθήκης, η οποία αυτή τη στιγμή είναι διάσπαρτη σε τέσσερα, ακατάλληλα γι’ αυτό το σκοπό, κτίρια. 
 
Να υπενθυμίσουμε ότι ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών του ΑΚΕΛ για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2019, σε επιστολή του ημερομηνίας 11/12/2018 αναφέρει τα εξής: «Έχει εγκριθεί ο χώρος ανέγερσης για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, παρά το παλαιό κτίριο του Υπουργείου Οικονομικών. Το έργο έχει αποφασιστεί να περιληφθεί στον αναπτυξιακό προγραμματισμό της Κυβέρνησης το 2020 και κατά τον σχεδιασμό του έχουν ληφθεί υπόψη τα σύγχρονα δεδομένα, όπως πχ η ψηφιοποίηση του υλικού».
 
Σημειώνουμε τέλος,  ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας στις 18 Ιουνίου 2019, δηλαδή μετά την σχετική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, έκανε αναφορά στη «χωροθέτηση και τον σχεδιασμό της νέας Κυπριακής Βιβλιοθήκης» ως έργο που μεταξύ άλλων, προάγουν την πολιτική δραστηριότητα και ανάπτυξη της πρωτεύουσας.
 
Διερωτόμαστε τι τελικά ισχύει: Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου του 2016 ή η απόφαση της 23ης Ιανουαρίου του 2019;
 
09/07/2019  

Κυπριακές βιβλιοθήκες: παρελθόν, παρόν και μέλλον

Από το μπλογκ του Καθ. Π. Παπαπολυβίου (Δεκ. 2018 - αλλά πάντα επίκαιρο...)

Τα εγκαίνια του εντυπωσιακού κτιρίου της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου αποτελούν σημαντικό σταθμό στην ιστορία των κυπριακών βιβλιοθηκών και μεγάλο γεγονός για την πνευματική και πολιτιστική ζωή του τόπου. Τύχη αγαθή, η λειτουργία του νέου κτιρίου της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης στη Λευκωσία, συνέπεσε χρονικά με την επιστροφή και πάλι, ύστερα από την κτιριακή ανακαίνιση, της Δημοτικής Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης Λεμεσού στο πανέμορφο Μέγαρο Πιλαβάκη, αλλά και την κυκλοφορία ενός σημαντικού βιβλίου για την ιστορία της, από τον Ανδρέα Μακρίδη, με τίτλο «Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεμεσού. Η ίδρυση και η πορεία της διαμέσου των χρόνων» (Λευκωσία: «Εν Τύποις», 2018).

Αν επιχειρήσουμε να εντοπίσουμε τους κύριους σταθμούς στην ιστορία των δημόσιων βιβλιοθηκών στη νεότερη Κύπρο θα σταθούμε στις βιβλιοθήκες των Ελληνικών Σχολών του 19ου αιώνα, κυρίως της Λευκωσίας και της Λεμεσού. Στην πρωτεύουσα, η καταστροφική πυρκαγιά του 1920 που αποτέφρωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο, κατέστρεψε ολοκληρωτικά τα βιβλία της παλιάς βιβλιοθήκης, στερώντας μας από πολύτιμα τεκμήρια του 19ου αιώνα και προηγούμενων εποχών. Η λειτουργία της Σεβερείου Βιβλιοθήκης, το 1949, προίκισε το Παγκύπριο με την πιο σημαντική σχολική βιβλιοθήκη, που προκάλεσε στην εποχή της ανάλογο ενθουσιασμό με την πρόσφατη γενική ευφορία από τη γενναία δωρεά της οικογένειας Ιωάννου για την ανέγερση του κτιρίου της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Αντίστοιχα, σημαντικές βιβλιοθήκες διέθεταν η Αρχιεπισκοπή, οι Μητροπόλεις και οι μεγάλες μονές. Για διάφορους λόγους, όμως, στις μέρες μας διασώθηκαν μόνο μικρά τμήματα από το σύνολο των παλαιών βιβλίων τους, με πιο σημαντική, σήμερα, τη Βιβλιοθήκη του Κέντρου Μελετών της Μονής Κύκκου, που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Ακόμη χειρότερη τύχη στην πορεία του χρόνου, κατά κανόνα, είχαν οι βιβλιοθήκες των αναγνωστηρίων και των πρώτων συλλόγων των πόλεων.

Στον 20ό αιώνα, το 1927, ο κυβερνήτης Ronald Storrs, ο πιο λόγιος κυβερνήτης της Αγγλοκρατίας, με μεγάλη αγάπη για το βιβλίο, ίδρυσε τη δημόσια βιβλιοθήκη στη Λευκωσία, τη βάση για τη σημερινή κρατική «Κυπριακή Βιβλιοθήκη». Μάλιστα, πρότεινε για τη διεύθυνσή της έναν άλλο φανατικό βιβλιόφιλο, δημιουργό μιας από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές βιβλιοθήκες του νησιού, τον δικηγόρο Αχιλλέα Αιμιλιανίδη, που όπως ήταν αναμενόμενο αρνήθηκε. Έξι χρόνια αργότερα,  το 1933, ιδρύθηκε από την εκκλησία της Φανερωμένης και μια ομάδα σημαντικών λογίων της πρωτεύουσας, η βιβλιοθήκη της Φανερωμένης, η πιο σπουδαία ελληνική δημόσια βιβλιοθήκη του νησιού, που γνώρισε τη μέγιστη ακμή της κατά την περίοδο 1935-1960. Μετά τη μεταφορά της στα υπόγεια της Αρχιεπισκοπής, επί των ημερών του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄, συμπτύχθηκε με τις βιβλιοθήκες της Αρχιεπισκοπής και της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών και μετονομάστηκε σε βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.

Τις δυο μεσοπολεμικές βιβλιοθήκες μιμήθηκαν τα Δημαρχεία των πόλεων, μετά την επανάληψη των δημοτικών εκλογών, στη δεκαετία του 1940. Οι πιο σημαντικές δημοτικές βιβλιοθήκες ήταν της Λεμεσού, που ιδρύθηκε από τον Πλουτή Σέρβα, της Αμμοχώστου, από τον Αδάμ Αδάμαντος, και της Πάφου, από τον Χριστόδουλο Γαλατόπουλο. Στην Αμμόχωστο υπήρχε και η πιο σημαντική ιδιωτική βιβλιοθήκη του νησιού, του Μήτσου Ν. Γ. Μαραγκού, που  λεηλατήθηκε μεθοδικά από τους Τούρκους εισβολείς το 1974, στα πρότυπα ανάλογων ναζιστικών «επιχειρήσεων», στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, εναντίον της εβραϊκής πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Άλλες σπουδαίες ιδιωτικές βιβλιοθήκες είναι στη Λάρνακα οι βιβλιοθήκες Πιερίδη και Φοίβου Σταυρίδη και στη Λευκωσία του Θεόδωρου Παπαδόπουλλου.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει αισθητά στον χώρο των βιβλιοθηκών μετά την ίδρυση των πανεπιστημίων στην Κύπρο. Σε όλες, πανεπιστημιακές και μη, εργάζονται δεκάδες βιβλιοθηκονόμοι. Σχεδόν όλοι με σχετικά πτυχία, αφοσίωση, τεχνογνωσία και ενθουσιασμό. Όμως τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν με πιο φλέγοντα την έλλειψη συνεργασίας και την ασυνεννοησία μεταξύ των βιβλιοθηκών, τη μεγάλη καθυστέρηση στην ψηφιοποίηση, την τραγική μείωση των κονδυλίων για αγορά βιβλίων και συνδρομές σε ηλεκτρονικές βάσεις.

Στα χρόνια μέχρι και το 1960, όταν ο απλός κόσμος συνέρρεε διψασμένος για γνώση στις κυπριακές βιβλιοθήκες, αυτές συνδέθηκαν με τα λιγοστά πρόσωπα που τις υπηρετούσαν. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του ιστορικού κτιρίου της Βιβλιοθήκης της Φανερωμένης ακούς να αντηχεί το κρυστάλλινο γέλιο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Χατζηψάλτη, ενώ στη Λεμεσό η Δημοτική Βιβλιοθήκη είχε τη σφραγίδα του Νικόλα Ξιούτα και ταυτίστηκε για γενιές αναγνωστών με τη γλυκειά μορφή της Λευκής Κυριακίδου. Και αντίστοιχα στην Αμμόχωστο, με τον Γιώργο Φ. Πιερίδη. Μαζί με τους μεγάλους ευεργέτες ας θυμόμαστε και τους σκαπανείς και τους αφανείς ανθρώπους των βιβλιοθηκών μας.

Δημοσιεύθηκε και στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος», στις 22 Δεκεμβρίου 2018

Η βιβλιοθήκη και ο βαθύς ρατσισμός μας

Δεν το συνηθίζω, θα γράψω όμως σήμερα μια προσωπική εμπειρία που αφορά άμεσα την Κυπριακή Βιβλιοθήκη και που καταδεικνύει, θεωρώ, ότι τα προβλήματά της είναι πολλά, βαθιά και μάλλον άλυτα, αν δεν χτυπηθούν στη ρίζα τους.

Τον περασμένο Απρίλη συμμετείχα με πολλούς άλλους ανθρώπους στις εκδηλώσεις της δράσης “Η Λευκωσία που διαβά-Ζει”, τις οποίες οργάνωσαν οι Εκδόσεις Εν Τύποις με αφορμή τη Μέρα Βιβλίου. Μία από τις εκδηλώσεις ήταν μια περιδιάβαση σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία στην παλιά πόλη.

Η περιδιάβαση δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Πρώτος σταθμός, η Κυπριακή Βιβλιοθήκη πίσω από το δημαρχείο. Το πρώην, επί της Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Πρόκειται για το ένα από τα τέσσερα κτήρια στα οποία στεγάζεται η Κυπριακή Βιβλιοθήκη και θεωρείται το “κεντρικό”. Τα άλλα τρία είναι μία αποθήκη στον Στρόβολο, το Αναγνωστήριο στη Φανερωμένη και ένας χώρος επίσης στη Φανερωμένη που στεγάζει ερευνητικές συλλογές.

Κατά την ξενάγησή μας στη βιβλιοθήκη, η λειτουργός ανέφερε ότι δεν μπορούν να γίνουν μέλη της, για να δανείζονται βιβλία, άτομα τρίτων χωρών. Γιατί; Ρώτησα. Θα χάνονται τα βιβλία, μόνο Ευρωπαίοι δικαιούνται κ.λπ. Η απάντησή της δεν δικαιολογούσε τα αδικαιολόγητα.

Επέστρεψα στην εφημερίδα την επόμενη μέρα και πήρα τηλέφωνο τον διευθυντή της Κυπριακής Βιβλιοθήκης για να μάθω γιατί άνθρωποι τρίτων χωρών δεν μπορούν να δανειστούν ένα βιβλίο από αυτή την πολύ φιλόξενη χώρα στην οποία, προφανώς, ζούμε. Ο διευθυντής αρχικά μου είπε ότι μάλλον δεν κατάλαβα καλά. Ευτυχώς είχα μάρτυρες. Έπειτα με διαβεβαίωσε ότι δικαιούνται και πως ήταν λάθος της λειτουργού. Ζήτησα τον κανονισμό της βιβλιοθήκης. Μου τον έστειλε προχτές, μετά από τρία τουλάχιστον τηλεφωνήματα.

O κανονισμός λέει ότι οποιοσδήποτε μόνιμος κάτοικος Κύπρου δικαιούται να είναι μέλος της βιβλιοθήκης. Για πρακτικούς λόγους, επειδή χρειάζεται μόνιμη διεύθυνση ώστε να ξέρουν πού να βρουν κάποιον σε περίπτωση που δεν επιστρέψει τα δανεισμένα βιβλία. Αν δεν είναι κάποιος μόνιμος κάτοικος Κύπρου, χωρίς να διευκρινίζει αν είναι Κύπριος, Ευρωπαίος πολίτης ή πολίτης τρίτης χώρας, τότε μπορεί να τον εγγυηθεί ένας μόνιμος κάτοικος Κύπρου και ακολούθως να εγκριθεί από τον διευθυντή.

Ο διευθυντής με διαβεβαίωσε ότι “εννοείται ότι θα εγκριθεί οποιοσδήποτε, είναι μια τυπική διαδικασία”.

Έχουν σημασία, όμως, οι κανονισμοί, την ώρα που ένας πολίτης τρίτης χώρας βρεθεί στην πόρτα της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και του πει ο λειτουργός της ότι δεν δικαιούται να δανείζεται βιβλία;
Ξέρετε πόσοι πολίτες τρίτων χωρών διαμένουν στην Κύπρο; Χιλιάδες. Ξέρετε πόσων πολιτών τρίτων χωρών τα παιδιά φοιτούν στα σχολεία της Κύπρου και θα μπορούσε να τους εξυπηρετεί η Κυπριακή Βιβλιοθήκη; Επίσης χιλιάδες.

Συμπερασματικά, η θέση της λειτουργού ότι “δεν δανείζουμε βιβλία σε πολίτες τρίτων χωρών” ήταν μια χοντράδα αλλά και μια λεπτομέρεια αφενός του πόσο βαθύς είναι ο ρατσισμός της χώρας, αφετέρου του πόσο οπισθοδρομικά λειτουργεί η Κυπριακή Βιβλιοθήκη και επομένως του πόσο επιβάλλεται ο εκσυγχρονισμός της.

Κι αυτά, ας προβληματίσουν όσους πολιτεύονται αλλά και όσους περιμένουν στις καρέκλες τους είτε την προαγωγή ή τη συνταξιοδότησή τους και δεν λαμβάνουν ριζικές αποφάσεις για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, βυθίζοντας ακόμη πιο πολύ στο σκοτάδι το όμορφο αυτό νησί. Νησάκι.

Άρθρο της Μερόπης Μωϋσέως από το Παράθυρο της εφ. Πολίτης 8/7/2019

Κρατική Βιβλιοθήκη… στο ράφι...

Τις μέρες που ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κώστας Χαμπιαούρης υπέγραφε μνημόνιο συναντίληψης για συνεργασία μεταξύ της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Ιράν, γινόταν γνωστό ότι το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης Αναστασιάδη αποφάσιζε να αναιρέσει απόφασή του, του 2015, με την οποία παραχωρούσε τεμάχιο στην περιοχή της Αρχιγραμματείας για την ανέγερση Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Και κάτι εβδομάδες αργότερα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης αναφερόταν -κατά την ομιλία του στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας- στην Κυπριακή Βιβλιοθήκη που θα ανεγερθεί και είναι στα πλάνα της κυβέρνησής του και θα αλλάξει το πολιτιστικό τοπίο κ.λπ. κ.λπ.

Κι όμως, στις 25 Ιουνίου, στο πλαίσιο συνεδρίας της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής των Αντιπροσώπων, ξεκαθαρίστηκε ότι με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, το τεμάχιο στην Αρχιγραμματεία δεν εκχωρείται για την ανέγερση κτηρίου της Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Και τώρα;

Θορυβήθηκε ο Πρόεδρος: Σύμφωνα με πληροφορίες του “Π”, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θορυβήθηκε έντονα από τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν και έδωσε οδηγίες όπως το θέμα της Κυπριακής Βιβλιοθήκης επανεξεταστεί. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ΠτΔ ζήτησε να ετοιμαστεί φάκελος με το ιστορικό της ανέγερσης κτηρίου της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, με σκοπό την αλλαγή της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.

Ο χρόνος θα φανερώσει τις πραγματικές προθέσεις του ΠτΔ, καθώς στο τέλος της ημέρας, η δημιουργία Κρατικής Βιβλιοθήκης είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Θα προχωρήσει στην ανάκληση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ώστε να εκχωρηθεί, και πάλι, το τεμάχιο για την ανέγερση της βιβλιοθήκης ή θα πειστεί, εκ νέου, για το “ορθόν” της απόφασης;

“Θετική η κυβέρνηση”: Κληθείς να σχολιάσει, ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κώστας Χαμπιαούρης ανέφερε στο “Π” ότι η κυβέρνηση είναι θετική στο θέμα δημιουργίας Κρατικής Βιβλιοθήκης. Όταν ερωτήθηκε πώς είναι θετική όταν ακυρώνει την εκχώρηση τεμαχίου για την ανέγερσή της, ανέφερε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει με την εξεύρεση νέου χώρου. Δεν διευκρίνισε κατά πόσο αυτός ο νέος χώρος θα αφορά υφιστάμενο κτήριο ή τεμάχιο γης ενώ σημείωσε, επίσης, ότι θα καλέσει συνάντηση με τη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη και όλους τους αρμόδιους για να καθοριστούν τα επόμενα βήματα. Πηγές, πάντως, αναφέρουν ότι οι αρμόδιοι στη δημόσια υπηρεσία που έχουν την ευθύνη για τη βιβλιοθήκη, δηλαδή ο ίδιος ο Υπουργός, ο διευθυντής της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και ο διευθυντής των Πολιτιστικών Υπηρεσιών, παραπέμπουν το θέμα της Βιβλιοθήκης στο… Υφυπουργείο Πολιτισμού που κάποτε θα δημιουργηθεί.

Ποιοι συμβουλεύουν;

Ο Περί της Κυπριακής Βιβλιοθήκης νόμος του 1987 προνοεί τη σύσταση επταμελούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Αυτή η επιτροπή υπάρχει, αλλά -για να καταδειχθεί και το μέγεθος της κρατικής ευθύνης περί της Κυπριακής Βιβλιοθήκης- μέχρι τη θητεία του Ανδρέα Δημητρίου στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, ποτέ ένας/ μία βιβλιοθηκονόμος δεν διορίστηκε ως μέλος της εν λόγω επιτροπής! Μόνο επί θητείας του κ. Δημητρίου υπήρξε η -άτυπη- συμφωνία να διορίζονται σε αυτή την επιτροπή και κάποιοι αρμόδιοι (!), κι αυτό ύστερα από αίτημα της ΚΕΒΕΠ, της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης, το 2009. “Απαιτούμε η επιτροπή να στελεχώνεται με εμπειρογνώμονες και άτομα με άμεση εμπλοκή στα βιβλιοθηκονομικά θέματα” ανέφερε η ΚΕΒΕΠ μετά τη συνεδρία στη Βουλή για το θέμα της βιβλιοθήκης, πριν από δέκα χρόνια! Στην ίδια συνεδρία σημείωνε την “εγκληματική αδιαφορία” που έχει επιδείξει διαχρονικά η πολιτεία για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη.

Από Δημητρίου σε Χαμπιαούρη

Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημανθεί ότι ήταν ο κ. Δημητρίου που ζήτησε, το 2009, μια πρόταση για την αναβάθμιση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης. Το ζήτησε από τον Φίλιππο Τσιμπόγλου, τέως διευθυντή της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Κύπρου -ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι ο διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος [ναι, αυτής που στεγάζεται στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα και επισκεπτόμαστε ως τουρίστες μαζί με εκατοντάδες άλλους ανθρώπους κάθε μέρα]- και από τον βιβλιοθηκονόμο Ανδρέα Κ. Ανδρέου. Εκείνη η πρόταση που ζητήθηκε το 2009 από τον Ανδρέα Δημητρίου έγινε το “Στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της Κυπριακής Βιβλιοθήκης” και παραδόθηκε στον υπουργό το 2010. Αν το σχέδιο αυτό υλοποιούνταν τότε, και δη με ποσό ύψους 6,5 εκατ. ευρώ, θα είχαμε σήμερα Κρατική Βιβλιοθήκη. Ο κ. Δημητρίου έφυγε και το στρατηγικό σχέδιο μπήκε στα συρτάρια των υπουργών που τον διαδέχτηκαν. Το ίδιο και η συμφωνία για διορισμό βιβλιοθηκονόμων στην Συμβουλευτική Επιτροπή. Οι υπουργοί αδιαφόρησαν πλήρως για τα θέματα της Κρατικής Βιβλιοθήκης μέχρι που διορίστηκε στην ίδια θέση ο υπουργός Κώστας Καδής. Επί της δικής του θητείας κερδήθηκε η δέσμευση για το τεμάχιο στην Αρχιγραμματεία. Μπήκαν και σχετικοί άνθρωποι στην προαναφερθείσα επιτροπή. Ο κ. Καδής έφυγε κι αυτός και τον διαδέχτηκε ο κ. Χαμπιαούρης. Με τα γνωστά αποτελέσματα και με ένα ακόμη “δεσμεύομαι” του Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε η Κρατική Βιβλιοθήκη “να προχωρήσει”. Για να πάει πού, επαναλαμβάνουμε, άγνωστο.

Στο μεταξύ, από το 2017 διευθυντής της Κυπριακής Βιβλιοθήκης είναι ο Δημήτρης Νικολάου, το γραφείο του οποίου βρίσκεται στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Ο κ. Νικολάου, ο οποίος γνώριζε από τον Απρίλιο για την απόφαση του Υπουργικού, δεν ανταποκρίθηκε στις κλήσεις μας για να σχολιάσει την ακύρωση της εκχώρησης τεμαχίου για την Κρατική Βιβλιοθήκη.

Στέγαση απαραίτητη

Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι το θέμα της στέγασης είναι κομβικής σημασίας για τη σωστή λειτουργία μιας κρατικής Κυπριακής Βιβλιοθήκης, η οποία τώρα όχι μόνο υπολειτουργεί αλλά είναι ωσάν να μην υπάρχει: χωρίς κατάλληλη κτηριακή υποδομή, υποστελεχωμένη και χωρίς οργανωτική δομή που να της επιτρέπει να κάνει, έστω, τα απαραίτητα, ανταποκρινόμενη σε ό,τι ορίζεται ως Εθνική Βιβλιοθήκη από την UNESCO και από τον νόμο του 1987 που διέπει την κυπριακή βιβλιοθήκη: “Σκοπός της βιβλιοθήκης είναι η απόκτηση, επιστημονική βιβλιοθηκονομική επεξεργασία, διαφύλαξη και προβολή όσο το δυνατό περισσότερου υλικού και ιδιαίτερα του συνόλου της εκδοτικής παραγωγής της Κύπρου και μιας όσο το δυνατόν πιο μεγάλης και αντιπροσωπευτικής συλλογής υλικού […], η προαγωγή και ενθάρρυνση χρήσης αυτού του υλικού από το κοινό […]” και πολλά άλλα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με το θέμα της στέγασης και λειτουργίας της Κυπριακής Βιβλιοθήκης είχε ασχοληθεί το 2014 και η επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ύστερα από παράπονο για τη μη υλοποίηση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου του 2003 για τη στέγαση της βιβλιοθήκης, που υπέβαλε η πρόεδρος του συνδέσμου “Φίλοι της Κυπριακής Κρατικής Βιβλιοθήκης”, κ. Κλαίλια Τομπόλη Θεοδούλου. Υπενθυμίζεται ότι η απόφαση του 2003 αφορούσε τη συμπερίληψη της Κυπριακής Βιβλιοθήκης στο Μέγαρο Πολιτισμού. Σε απόφαση του 2004, όμως, δεν γινόταν καμία αναφορά στην Κυπριακή Βιβλιοθήκη. Εν τέλει, ούτε η βιβλιοθήκη έγινε, ούτε το μέγαρο.

Πάντως, στην έκθεσή της του 2014, η επίτροπος Ελίζα Σαββίδου ανέφερε: “Αντιλαμβάνομαι ότι στην παρούσα δύσκολη οικονομική συγκυρία, το […] εγχείρημα θα συναντήσει το σκόπελο της αδυναμίας του κράτους να συμπεριλάβει ανάμεσα στις προτεραιότητές του τόσο τη στέγαση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης όσο και την κατάλληλη στελέχωση, την τεχνολογική αναβάθμιση και την προώθηση στο κοινό των υπηρεσιών δημόσιας βιβλιοθήκης ευρύτερα. Εντούτοις, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι ιδίως εν καιρώ οικονομικής κρίσης, η ανάγκη του κοινού για πρόσβαση σε δωρεάν υπηρεσίες πληροφόρησης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού καθίσταται ακόμα πιο έντονη και επιτακτική. Ο δε ρόλος του βιβλίου στην ατομική καλλιέργεια, στην προσωπική απελευθέρωση, στη δημιουργική έκφραση, στην καταπολέμηση του φόβου και στην εμπέδωση της κοινωνικής ειρήνης αναδεικνύεται ακόμα πιο σημαντικός. Συνεπώς, είναι πεποίθησή μου ότι τώρα είναι ακόμα πιο κατάλληλη η στιγμή για αναβάθμιση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης”.

Άρθρο της Μερόπης Μωϋσέως από το Παράθυρο της εφ. Πολίτης, Κυριακή 7/6/2019.

Μεγάλη επιτυχία για το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τρ. Κύπρου : παλαίτυπα και χειρόγραφα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας για την Κύπρο

Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου επιλέγηκε ως Ανάδοχος Φορέας ενός νέου ερευνητικού έργου, με τίτλο «Re-inventing age-old Travelling Paths of the Levant in the Digital Era: the example of Cyprus» (ReTraPath). 

To έργο εξασφάλισε χρηματοδότηση στο πλαίσιο της πρόσκλησης υποβολής προτάσεων του προγράμματος «Νησίδες Αριστείας» (EXCELLENCE HUBS) των προγραμμάτων «RESTART 2016-2020» του Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας.

Η μεταδιδακτορική πρόταση εξασφάλισε υψηλή βαθμολογία και επιλέγηκε πέμπτη για χρηματοδότηση στον τομέα των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, επιβεβαιώνοντας την πρωτοπορία του Ιδρύματος ως φορέας ερευνητικής αριστείας και ίδρυμα αναγνωρισμένης φήμης στον τομέα της έρευνας.

Συντονίστρια του έργου είναι η Δρ. Ιωάννα Χατζηκωστή, Διευθύντρια του ΠΙΤΚ και κύρια ερευνήτρια η Δρ. Μαργαρίτα Ιωάννου.

Το «ReTraPath» στοχεύει να καλύψει επιστημονικά μια σημαντική πτυχή των κειμένων της ταξιδιωτικής γραμματείας: την έρευνα της ιστορίας των ιδεών και του πολιτισμού της Κύπρου, από τον 16ο αιώνα μέχρι και τη μοντέρνα κοινωνία της πληροφόρησης (21οςαιώνας). 

Βασική πηγή της έρευνας θα αποτελέσουν έντυπα κείμενα και χειρόγραφα γραμμένα στις διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες (πλην των σλαβικών) από ταξιδιώτες που επισκέφθηκαν το νησί στο διάστημα 16ου-20ού αιώνα, και έντυπα ή ηλεκτρονικά αντίστοιχα κείμενα του 21ου αιώνα. 

Τα παλαίτυπα που θα μελετηθούν ανήκουν στη Συλλογή Χειρογράφων και Παλαιτύπων του ΠΙΤΚ, στη Συλλογή του Ιδρύματος Σύλβιας Ιωάννου και του Ιδρύματος Κώστα και Ρίτας Σεβέρη.  Το έργο θα γίνει σε συνεργασία με το Κέντρο Επιστημονικού Διαλόγου και Έρευνας και την ερευνήτρια Δρα Κατερίνα Γκότση και το Ερευνητικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πειραιώς, υπό την επίβλεψη του αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Πληροφορικής Δημητρίου Βέργαδου. 

Ο ιδρυτής της Wikipedia καλεί σε παγκόσμια «απεργία» από τα social media ΣΗΜΕΡΑ!

Κανένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο να μη χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Πέμπτη 4 και την Παρασκευή 5 Ιουλίου, σε μια προσπάθεια να πιεστούν τα κοινωνικά δίκτυα να σεβασθούν τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών και να παραδώσουν τον έλεγχο των δεδομένων σε αυτούς που πραγματικά. Την πρόσκληση για καθολική «απεργία» απευθύνει ο δρ Λάρι Σάνγκερ, συνιδρυτής της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, ζητώντας από τους χρήστες να κάνουν μαζικά επίδειξη της επιθυμίας τους για αλλαγή και της δυσαρέσκειας απέναντι στα social media.

«Πρέπει να κάνουμε πολύ θόρυβο, να επιδείξουμε τους συλλογικούς μυς μας και να απαιτήσουμε από τις γιγάντιες επιχειρήσεις που επιχειρούν να μας χειραγωγήσουν, να μας επιστρέψουν τον έλεγχο πάνω στα δεδομένα μας, στην ιδιωτικότητα και στην εμπειρία του χρήστη», αναφέρει στο κάλεσμα του ο Σάνγκερ.

Όπως λέει, όσοι περισσότεροι συμμετάσχουν στην «απεργία», τόσο πιο δυνατά θα ακουστεί το μήνυμα της μαζικής δυσαρέσκειας και υπάρχει τότε ελπίδα τα μεγάλα κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook να προχωρήσουν σε αλλαγές, που θα προσδώσουν στους χρήστες περισσότερο έλεγχο πάνω στα δεδομένα τους, ενώ θα καταστήσει τα ίδια πιο ανοιχτά, αλλά και διαλειτουργικά, ώστε μια ανάρτηση σε ένα δίκτυο να μπορεί να εμφανιστεί και σε ένα άλλο.

«Έτσι θα έπρεπε να είχαν αναπτυχθεί εξαρχής τα κοινωνικά μέσα, αντί να είναι περιτοιχισμένα σε ξεχωριστά και ανταγωνιστικά δίκτυα», επεσήμανε, σύμφωνα με το BBC, ο Σάνγκερ, ο οποίος καλεί τους απανταχού χρήστες να συνυπογράψουν μια Διακήρυξη Ψηφιακής Ανεξαρτησίας που ο ίδιος συνέταξε. Το κείμενο, που κυκλοφόρησε ήδη ευρέως μέσω Twitter, Reddit κ.α., καλεί τα κοινωνικά δίκτυα να αποκεντρωθούν και να σέβονται πλέον τα δικαιώματα των ανθρώπων για ελεύθερο λόγο, ιδιωτικότητα και ασφάλεια. Ο Σάνγκερ ζήτησε από άλλους να διαδώσουν τη Διακήρυξη μέσω Facebook, καθώς ο ίδιος δεν διατηρεί λογαριασμό σε αυτό.

Όμως, ορισμένοι χρήστες εξέφρασαν αμφιβολίες κατά πόσο η «απεργία» θα έχει πραγματικά μαζική συμμετοχή και ανταπόκριση. ‘Αλλωστε, αρκετοί που έχουν σοβαρά παράπονα από δίκτυα όπως το Facebook, τα έχουν ήδη εγκαταλείψει (τυπικό παράδειγμα ο ίδιος ο Σάνγκερ…).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τη χάσαμε τη βιβλιοθήκη. Στοπ

Έχω γράψει δεκάδες φορές, από τότε που ξεκίνησα να αρθρογραφώ, την ανάγκη ύπαρξης μιας Κεντρικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης ή μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης ή μιας νέας Κυπριακής Βιβλιοθήκης ή όπως θέλετε πείτε την.  Η αρθογραφία μου σχετικά με την Κυπριακή βιβλιοθήκη συνεχίστηκε έκτοτε και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι κατάντησα γραφικός και μουρμούρης. Πολλοί δε συνάδελφοι, παλαιότεροι εμού, έριχναν αβγά στον τοίχο της κρατικής αδιαφορίας. Μπήκα και εγώ στο παιχνίδι, και υπήρχε και στο πίσω μέρος του μυαλού μου η ελπίδα ότι η Πολιτεία το έχει κατά νου το θέμα των βιβλίων και ότι κάτι θα γίνει. Αλλάξανε τα πράγματα. Αλλά, φευ, ουδέν εγένετο, διότι πολύ απλά δεν την ενδιαφέρει την Πολιτεία. Δεν έχει πρεστίζ μια βιβλιοθήκη, ιδίως όταν υπάρχει μία Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη διά χειρός Ζαν Νουβέλ. Τι άλλη χρείαν έχομεν; Δεν μας φτάνει μία, μα θέλουμε και άλλη; Προσέξτε, κυβερνητικά χείλη λεν ότι βιβλιοθήκη καλή υπάρχει, αυτή του Πανεπιστημίου Κύπρου, και έχουμε βιβλιοθήκες πολλές, πανεπιστημιακές, δημοτικές, κοινοτικές, Ιδρυμάτων. Τι τη θέλουμε ακόμη μία; Ναι, αγαπητοί μου, αυτή η θέση φαίνεται να κερδίζει έδαφος. 

Δεν είναι το ίδιο, όπως τότε που δεν είχαμε Ακαδημία και ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι από όλον τον κόσμο της διανόησης. Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας Ακαδημίας, έπρεπε να φτιάξουμε μία, δεν είχαμε αφού! Και τη φτιάξαμε και μια χαρά, τώρα είμαστε στα πέρατα του κόσμου γνωστοί ότι έχουμε και Ακαδημία, δεν είμαστε όπως η Μάλτα και το Λουξεμβούργο, γιαξ, που δεν έχουν Ακαδημία. 

Αλλά στη Μάλτα τυγχάνει να γνωρίζω πως έχουν μια Εθνική Βιβλιοθηκάρα, που είναι το καμάρι τους, εκεί μάλιστα φυλάνε και τα αρχεία του Τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών και αν θες και κανένα χειρόγραφο, και επικοινωνήσεις με τη διευθύντρια παρακαλώ, θα σου το στείλουν ψηφιακά, το χειρόγραφο του 14ου αιώνα, θα πληρώσεις το αντίτιμο και η δουλειά σου έγινε! Δεν έχουν όμως Ακαδημία, και μάλλον θα πρέπει να πάμε να τους δείξουμε πώς να φτιάξουνε μία. Δεν ξέρω για τις υπηρεσίες της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Λουξεμβούργου, αλλά φαντάζομαι ότι σίγουρα οι υπηρεσίες της θα είναι κάποιου επιπέδου.

Πάντως, για να επιστρέψουμε στα της Κυπριακής Βιβλιοθήκης το οικόπεδο της οδού Βύρωνος δεν δίδεται, διότι πρέπει να αποφασίσει το Υπουργικό για μία αίτηση για ένα χαλίτικο, που σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές θα πρέπει να γίνουν μελέτες βιωσιμότητας και να δουν κατά πόσον υπάρχει ανάγκη για αυτό το ζήτημα και μετά να παραχωρηθεί. Μάλιστα, απ’ ό,τι λέγεται η αίτηση παρουσιάστηκε χωρίς καμία τεκμηρίωσης και στη λογική «θέλω αυτό εδώ το πράγμα». Ασχέτως αν το 2017 το Υπουργείο Παιδείας είχε πει ότι το συγκεκριμένο τεμάχιο θα παραχωρείτο για σκοπούς ανέγερσης Κρατικής Βιβλιοθήκης και παρουσίαζε χρονοδιάγραμμα στη βάση του οποίου το έργο θα ολοκληρωνόταν το 2021, με συνολικό κόστος €12,8 εκατ. Βέβαια, και πριν από λίγες ημέρες, στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι στα σχέδια της κυβέρνησης είναι η χωροθέτηση και ο σχεδιασμός της νέας Κυπριακής Βιβλιοθήκης… άρα κάτι γίνεται ή είναι παλιά η ομιλία ή απλώς: «από το τάξιμο δεν έπαθε κανείς τίποτα, από το δόσιμο έπαθε».

Γιατί δεν απαντάνε οι υπεύθυνοι, υπεύθυνα στο ερώτημα που έθεσε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Αντρος Καυκαλιάς, αλλά και σε ορισμένα δημοσιεύματα που θέλουν την πώληση δυο «φιλέτων» στη συγκεκριμένη περιοχή για ανέγερση άλλων υποδομών; Ξέρετε, αυτές που φέρνουν τα λεφτά τα πολλά. Γιατί κανείς δεν απαντά και δεν εξανίσταται όταν ένα τόσο κομβικό ζήτημα για τον πολιτισμό της Κύπρου δεν βρίσκει τη λύση του; Γιατί πολλά απλά πέρι άλλων τυρβάζουν οι υπεύθυνοι, και σιγά μην ασχοληθούν με τα βιβλία και τις βιβλιοθήκες, εν τίποτε τράπεζες ενομίσατε;

 Απλώς για τα πρακτικά σε ρεπορτάζ μου για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, τον Οκτώβριο του 2015, κατέγραφα: 

»» Το στεγαστικό πρόβλημα
»» Από το 1980 γίνονται προσπάθειες επίλυσης του κτηριακού ζητήματος της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, αν και από τη δεκαετία του 1950 αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα, αφού από την ιστορική της έδρα στον προμαχώνα Ντ’ Αβίλα, το 1950 μεταφέρθηκε στη λεωφόρο Μακαρίου Γ΄ σε κτήριο του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Ελλήνων Διδασκάλων, το 1974 επέστρεψε στο ιδιόκτητο κτήριο στην Ντ’ Αβίλα. Από το 1980 η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθούσε να προωθήσει τη συστέγαση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και της Κρατικής Πινακοθήκης σε έκταση πλησίον του Προεδρικού Μεγάρου. 

»» Αργότερα, το 1995, αγοράστηκε το κτήριο ΣΠΕΛ απέναντι από τη Πύλη Αμμοχώστου για τη στέγασή της, σχέδιο που ναυάγησε. Το 2000 αποφασίστηκε η στέγαση της βιβλιοθήκης στο «Φιλοξένια», απόφαση που ανατράπηκε το 2003, οπότε εκείνη τη χρονιά το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε τη στέγαση της βιβλιοθήκης στο υπό δημιουργία Μέγαρο Πολιτισμού, το 2005 όμως και αυτή η απόφαση ανατράπηκε, αφού αφαιρέθηκε από την Ιδρυτική Πράξη του Μεγάρου η πρόνοια για τη στέγασή της. Τέλος, το 2010 με εισήγηση του διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προτάθηκε η στέγαση της βιβλιοθήκης σε πολυώροφο κτήριο στον χώρο του παλαιού ΓΣΠ. Πρόταση που επίσης δεν υλοποιήθηκε.

»» Αργότερα προτάθηκε ως καταλληλότερος χώρος ανοικτός χώρος στη λεωφόρο Βύρωνος, όπου υπάρχει ήδη διατηρητέο κτήριο.

Άρθρο του Απόστολου Κουρουπάκη, Καθημερινή, 2/6/2019

"Bonus track" AK :-) "Βιβλιοθήκη θέλετε; Βιβλιοθήκας δεν δίδωμεν! Τα βιβλία πιάνουν τόπο και επειδή τα βιβλία θέλουν ράφια, τα ράφια θέλουν κτήρια, και τα κτήρια θέλουν ξυλεία. Η Πολιτεία είπε να σταθεί περιβαλλοντικά στον πούντο της. Φτάνει η αποψίλωση των δασών!"

Ρ. Κατσελλή: Το αχούρι της Κυπριακής Βιβλιοθήκης και γιατί μαθητές καίνε τα σχολεία τους

H Eπίτιμη Πρόεδρος του Συνδέσμου Φίλων Κυπριακής Βιβλιoθήκης, Ρήνα Κατσελλή, απέστειλε ανοικτή επιστολή στο Υπουργικό Συμβούλιο για να εκφράσει την οδυνηρή έκπληξή της για τις εξελίξεις και να ενημερώσει τα μέλη του ΥΣ για τη σημασία της Κυπριακής (Εθνικής) Βιβλιοθήκης: 

Με αισθήματα οδυνηρής έκπληξης πληροφορήθηκα στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής πως ο χώρος που ορίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο το 2015  για να ανεγερθεί επαρκές και λειτουργικό κτήριο της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, έχει ακυρωθεί για να δοθεί αλλού. Πού αλλού δεν φανέρωσαν. Ο χώρος αυτός, όμορος με τον ιστορικό χώρο της Αρχιγραμματείας, που στεγάζει τώρα το Υπουργείο Εσωτερικών, είχε χαρακτηριστεί φιλέτο προς πώληση (!) για να ορθοποδήσει η οικονομία μας και ο Σύνδεσμος Φίλων Κυπριακής Βιβλιοθήκης έκανε πόλεμο για να αποχαρακτηριστεί και να οριστεί ως χώρος ανέγερσης της Κυπριακής Βιβλιοθήκης.

Ως Σύνδεσμος αλλά και ως πολίτες απαιτούμε να πληροφορηθούμε σε ποια άλλη υπηρεσία κρίθηκε σημαντικότερο να παραχωρηθεί αυτός ο χώρος από τους κυβερνώντες; Λυπούμαι, αλλά αυτή η απόφαση  τόσο του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά και της Βουλής, που αρκέστηκε μόνο σε μια δήλωση ενός έντιμου Βουλευτή στην τηλεόραση, που είχε την καλοσύνη να μας το κοινοποιήσει τελικά μετά από τέσσερα χρόνια καθαρά, χωρίς καμιά άλλη διαμαρτυρία ή ενέργεια, δηλώνει πλήρη άγνοια για το ρόλο και τη μεγάλη σημασία μιας Κρατικής Βιβλιοθήκης, που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με καμιά άλλη, όσο λαμπρή και πλούσια και αν είναι.

Η Κυπριακή Βιβλιοθήκη δεν είναι μόνον η έντυπη μνήμη της ιστορίας και του πολιτισμού μας, ισότιμης σημασίας με το Τμήμα Αρχαιοτήτων (που ευδοκιμεί ίσως διότι δεν είναι κάτω από το Υπουργείο Παιδείας και των Πολιτιστικών Υπηρεσιών). Η Κυπριακή βιβλιοθήκη δεν είναι μόνον αρμόδια για να δίνει αριθμό ταυτότητας ISBN) και να κατοχυρώνει παγκόσμια τα συγγραφικά δικαιώματα κάθε εντύπου που εκδίδεται στην Κύπρο και μια σειρά άλλες πρακτικές υπηρεσίες.

Είναι η μήτρα που ελέγχει, καθοδηγεί και καταρτίζει προγράμματα για όλες τις υπόλοιπες βιβλιοθήκες ενός κράτους, ιδιωτικές και δημόσιες. Καταρτίζει προγράμματα που βοηθούν τους πολίτες από νηπιακή ηλικία να μάθουν να διαβάζουν, να αναπτύσσουν το πνεύμα τους, που φροντίζει να προβάλλεται και να γίνεται γνωστή η κυπριακή λογοτεχνία και τα κυπριακά επιστημονικά βιβλία, τόσο στο εσωτερικό όσο και παγκόσμια.

Πολλοί περηφανεύονται για τις Πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για τις Δημοτικές Βιβλιοθήκες που υπάρχουν σε όλους τους Δήμους, εκτός της Λευκωσίας (υπήρχε μια αλλά την έχουν κλείσει ίσως διότι η πρωτεύουσα έγινε εργοτάξιο!). Λείπει όμως η κύρια: Αυτή του Κράτους! Που έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς στην πρωτεύουσα όπως σε όλα τα άλλα κράτη που σέβονται τον εαυτό τους. Το Κράτος μας δεν έχει επαρκή Κρατική Βιβλιοθήκη! Έχει ένα αχούρι δίπλα στο ταχυδρομείο στην Πλατεία Ελευθερίας, ένα δεύτερο ενοικιαζόμενο ακατάλληλο κτήριο, ένα μόνιμο υπάλληλο και μερικούς αποσπασμένους, που αγωνίζονται να κάνουν έστω και τα ελάχιστα.

 

Έχουμε διπλά και τριπλά στάδια σε κάθε πόλη, και σε κοινότητες, έχουμε χώρους θεάτρου και εκδηλώσεων και ξοδεύουμε όχι λίγα σε θεάματα πάσης φύσεως και ποιοτήτων εφήμερα. Καταναλωνόμαστε σε  κουτσομπολιά και σε ‘λάϊκ’ στο ‘φέις-πουκ’, αναρτούμε ‘σέλφις’ και διδάσκουμε στα παιδιά μας από νηπιακή ηλικία πώς να μας μιμούνται χρησιμοποιώντας κινητά που καταστρέφουν τους νευρώνες του τρυφερού εγκεφάλου τους, επηρεάζοντας και το πνεύμα και το σώμα τους. Μετά διερωτόμαστε γιατί οι μαθητές καίνε τα σχολεία τους. 

Όσο για τα λογοτεχνικά σωματεία αγρόν ηγόρασαν και δεν ευκαιρούν, δυστυχώς. Η Ακαδημία Κύπρου που ιδρύθηκε πρόσφατα τι λέει; 

Διερωτώμαι αν μας έχει απομείνει, έστω και μια μικρή ελπίδα για να ανακληθεί αυτή η ακύρωση, να μεταβιβαστεί ο χώρος στην Κυπριακή Βιβλιοθήκη και να γίνει το πρώτο σοβαρό βήμα (με καθυστέρηση 37 χρόνων!), ώστε η Κυπριακή Βιβλιοθήκη να μπορέσει να προχωρήσει πάρα πέρα για το καλό προπάντων της νέας γενιάς.

Κυπριακή Βιβλιοθήκη: η κοινωνία να την απαιτήσει

H Bιβλιοθήκη (άρθρο Μερόπης Μωϋσέως, εφ. Πολίτης, Κυριακή 30/6/2019)

 Tελεία στην προσδοκία κάποι-
ων -λίγων- ανθρώπων που επιθυ-
μούν την ύπαρξη αξιοπρεπούς Kρα-
τικής Bιβλιοθήκης έβαλε η κυβέρ-
νηση, αποφασίζοντας να πει «όχι»
στο αίτημα μεταβίβασης συγκεκρι-
μένου τεμαχίου στη Λευκωσία για
την ανέγερση μιας Bιβλιοθήκης.

 Πρόκειται για το τεμάχιο που
προοριζόταν για την ανέγερση Mε-
γάρου Πολιτισμού και για το οποίο
αντέδρασαν τότε ακόμη και οργα-
νωμένοι πολιτιστικοί φορείς.

 Πρόκειται για το ίδιο τεμάχιο
που σήμερα «εξωραΐστηκε» και έγι-
νε προσωρινά χώρος στάθμευσης
έναντι ποσού ύψους 1,2 εκατ. ευρώ
μέχρι την ανέγερση ενός κτηρίου
για το Yπουργείο Eσωτερικών.

 Πρώτος για το «όχι» του
Yπουργικού Συμβουλίου έγραψε ο
συνάδελφος Γιώργος Σαββινίδης.

 Δεν προηγήθηκε καμία δημό-
σια διαμαρτυρία των Πολιτιστικών
Yπηρεσιών, καμία δημόσια δια-
μαρτυρία του Yπουρ-
γείου Παιδείας και Πο-
λιτισμού, που υποτί-
θεται ότι είναι δικό
τους διαχρονικό αίτη-
μα η ανέγερση, επιτέ-
λους, μιας αξιοπρε-
πούς Kρατικής Bιβλιο-
θήκης.

 H ανάγκη ύπαρ-
ξης της οποίας, όχι,
δεν παύει με την
ύπαρξη της Bιβλιοθή-
κης του Πανεπιστημί-
ου Kύπρου αλλά,
αντίθετα, ενισχύεται
απ’ αυτήν.

 Mε ποιο τρόπο; Σε
ρεπορτάζ του «Π» πριν
από έναν μήνα περί-
που, βρεθήκαμε προ
εκπλήξεως όταν αντι-
ληφθήκαμε πόση αξία
έχει προσδώσει στους
φοιτητές και στις γνώ-
σεις τους η Bιβλιοθή-
κη του Πανεπιστημίου.
Kατ’ αρχάς θεωρείται
κουλ να πηγαίνει κα-
νείς στη Bιβλιοθήκη!
Ποιος το περίμενε;

 Eπιπλέον, μια
φοιτήτρια το δήλωσε
και πολλοί συμφώνησαν: «άλλαξε
ο τρόπος που διαβάζουμε» και
«βελτιώθηκαν οι βαθμοί μου»!

 Ξέρετε, πολλές φορές όταν ρω-
τάμε τον Παύλο Παρασκευά, διευ-
θυντή των Πολιτιστικών Yπηρε-
σιών, γιατί δεν γίνεται το ένα, γιατί
δεν γίνεται το άλλο, η απάντηση
του -κι έχει απόλυτο δίκιο- είναι
πως τα θέματα του πολιτισμού δεν
τα απαιτεί η κοινωνία. Kι όταν δεν
είναι κοινωνική απαίτηση, πώς θα
γίνει κυβερνητική εντολή;

 Προφανώς, η Bιβλιοθήκη δεν
είναι απαίτηση ούτε των Πολιτι-
στικών Yπηρεσιών ούτε του υπουρ-
γείου. Eιδάλλως θα έβρισκαν έναν
τρόπο δημόσιας διαμαρτυρίας, με
μια ανακοίνωση, έστω.

 M’ εκείνο το τυπικό «εκφρά-
ζουμε τη δυσαρέσκειά μας», έστω.