Bλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ζιγκ ζαγκ με τη… νοημοσύνη κάνει η απόφαση δικαστηρίου να αποσυρθεί από τις σχολικές βιβλιοθήκες το «προκλητικό», όπως εν ολίγοις χαρακτηρίστηκε, βιβλίο της Ερσης Σωτηροπούλου με τίτλο «Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές».
Ο λόγος που προβλήθηκε για την απόσυρση; Το βιβλίο περιέχει ορισμένες φράσεις «σεξουαλικού περιεχομένου» (όπως εύκολα αρέσκονται πολλοί να βάζουν ταμπελίτσες), και άρα δεν πρέπει να διαβαστεί από τα παιδιά άνω των 12 ετών.
Πρώτον. Η διαφορά μεταξύ λογοτεχνίας και πορνογραφίας είναι ότι στην πρώτη ο συγγραφέας χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις όχι για να κατασκευάσει ένα πορνογραφικό υλικό, αλλά για να υπηρετήσει μία λογοτεχνική ιστορία. Δηλαδή, ο Καραγάτσης, ο Εμπειρίκος αλλά και η Διδώ Σωτηρίου, που στα «Ματωμένα χώματα» περιγράφει τις βιαιότητες κατά των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, πρέπει να απαγορευθούν από τις σχολικές βιβλιοθήκες;
Υπάρχουν περί τις 700 βιβλιοθήκες σε γυμνάσια και λύκεια της χώρας και -αν μη τι άλλο- διαθέτουν βιβλιοθηκονόμο ή αποσπασμένο καθηγητή, ο οποίος μπορεί να «φιλτράρει» τις επιλογές των μαθητών με βάση την ηλικία τους, τα ενδιαφέροντά τους ή το επίπεδό τους.
Δεύτερον. Μήπως η απαγόρευση δείχνει ότι ζούμε σ' έναν «άλλο κόσμο» και δεν ξέρουμε τη σχολική πραγματικότητα; Ποιοι μαθητές διαβάζουν σήμερα; Εκείνο το παιδί που μετά τα χίλια δυο φροντιστήρια αγγλικών, γαλλικών κ.ο.κ. θα επιλέξει ένα λογοτεχνικό βιβλίο για τον ελεύθερο χρόνο του, σίγουρα έχει το κριτήριο να διακρίνει την ήρα από το στάρι, και καμιά θετική επίδραση δεν ασκεί στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του η όποια νουθεσία (υπό τη μορφή, μάλιστα, της λογοκρισίας) από τους μεγάλους.
Τρίτον. Μήπως πρέπει να κλείσουμε τους νέους σε γυάλα; Ας δούμε τι συμβαίνει με τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία. Ας ακούσουμε το λεξιλόγιο των νέων. Ας δούμε τι συμβαίνει στο Ιντερνετ, για να κατανοήσουμε ότι δεν είναι καθόλου ρητορικό το ερώτημα…
Τέταρτον. Τι έχουμε να αντιτάξουμε στη σημερινή τηλεόραση, που εισβάλλει στην κυριολεξία μέσα σε κάθε σπίτι, με τις σκηνές βίας αλλά και τις εκπομπές κοινωνικού περιεχομένου όπου «η μάνα έχει σχέση με τον εξάδελφο της φίλης της κόρης της»;
Το να προσπαθούμε, σαν τάχα γνώστες της ηθικής και της αρετής, να κουνήσουμε το χέρι στους νέους υποδεικνύοντας τι τους πρέπει και τι δεν τους πρέπει, είναι εξίσου μια σκηνή βίας σε μία κοινωνία χωρίς έρμα και συνοχή.
Εάν θέλουμε να προσφέρουμε πολύτιμη υπηρεσία στους νέους θα πρέπει να τους προτείνουμε έναν καινούργιο, καλύτερο κόσμο. Και δυστυχώς, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Γιατί αλλιώς θα το είχαμε φροντίσει ήδη για εμάς τους ίδιους.
16 σχόλια:
Η άποψη μου για το θέμα αυτό είναι ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να απαγορεύεται.
Έστω και αν διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις, την ιδεολογία ή το ήθος ενός βιβλίου, πρέπει να το σκάφτεται πολύ πριν αρχίσει να το «πολεμά» διότι εκτός του ότι αντιτασσόμενος σε ένα βιβλίο αντιτάσσεται σε κάποιες ιδέες (όποιες και αν είναι αυτές) επιπλέον δίνει περισσότερη αξία και προβολή (ίσως περισσότερη και από όση αξίζει) στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Ας αφήσουμε τον καθένα να γράφει και να εκδίδει ότι θέλει. Ας αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι νομίζουν. Στο τέλος θα κριθούμε όλοι από τους αναγνώστες και την ιστορία…
Περισσότερα για λογοκρισία και απαγορευμένα βιβλία διαβάστε εδώ: http://eprints.rclis.org/archive/00005116/04/logokrisia.pdf
Πάντως, η ΒΠΚ διαθέτει στο ευρύ και πολυπληθές κοινό της 12 τόμους της σειράς "Βιβλιοθήκη του έρωτα" (εκδόσεις καστανιώτη), και λίαν συντόμως θα διαθέτει (από δωρεά) τα ημερολόγια της Anais Nin (αν δεν γνωρίζετε τρέξατε τρέξατε να μάθετε). Επίσης έχουμε πολλά έργα του Μαρκησίου Ντε Σάντ, του Φίλιπ Ρόθ, πχ. Το Βυζί, όλους τους τόμους του Μεγάλου Ανατολικού του Εμπειρίκου, και διάφορα σεξολογικά λεξικά και μονογραφίες.
Επίσης πλούσιο υλικό για ομοφυλόφιλους.
Μετά από αυτά, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είμεθα και πουριτανοί!!! :-)
Πιθανώς οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε τέτοια θέματα καθιστά υποκριτική τη μη διάθεση τέτοιου είδους βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Προφανώς με την ίδια λογική, οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε θέματα μαστούρας ή κατάποσης αλκοόλ καθιστά υποκριτική και τη μη διάθεση ΚΟΚΑΣ ή έστω αθώας και απλής ΜΠΥΡΙΤΣΑΣ και ΤΣΙΓΑΡΩΝ από τα σχολικά κυλικεία.
Το επίμαχο βιβλίο μπορεί πράγματι να είναι λογοτεχνικό αριστούργημα. Ακριβώς όμως όπως ένα εξαιρετικό ΚΡΑΣΙ δεν έχει θέση στο κυλικείο του σχολείου έτσι και το βιβλίο πιθανώς να μην έχει θέση στη σχολική βιβλιοθήκη.
Οκ, μετά από αυτή τη συγκινητική ανάλυση άλλαξα γνώμη και κατάλαβα πόσο στενά αντιμετωπίζω το θέμα.
Προτείνω να προσθέσετε και τον Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου, τον Εραστή της Ντυράς, τη Λολίτα του Ναμπόκοφ, Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα του Ξανθούλη, το Ερωτική μαθητεία του καθηγητή Κανάι Σιζούκα του Μόρι Ογκάι, το Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζατέλη και το "Οι 120 ημέρες των Σοδόμων" του Σαντ.
Παράλληλα, πιστεύω οτι στα σχολεία θα πρέπει να διδάσκονται τα: "Οι 11.000 βέργες" του Απολλυναίρ, "Η ιστορία του ματιού" του Μπατάϊγ και το American Psycho του Έλλις.
Γιατί; γιατί μου άρεσαν όταν τα διάβασα και θα ήταν και ένα ενδιαφέρων κοινωνικό-εκπαιδευτικό-ψυχολογικό πείραμα.
Προς το παρόν αυτά θυμήθηκα, αλλά μέχρι να εμπλουτίσω τις προτάσεις μου ξεκινήστε με αυτά.
Είναι ότι πρέπει για να αποκτήσουν τα παιδιά μια υγιή οπτική και σχέση με το σεξ και να μην προκληθούν φοβικά σύνδρομα στα ανήλικα, οκ?
Άλλωστε όλοι εσείς οι παραπάνω
"άνετοι" δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα να πείτε στο 15 ετών παιδί σας "πετάξου ρε μαλακα στο videoclub να νοικιάσεις την καινούρια τσόντα που έφερε,να δούμε καμια αλλαξοκωλιά να περάσει η ώρα".
Αφού 15 ετών παιδιά και τσόντα έχουν δει και μπινελίκια έχουν ρίξει,δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Δεν είμαι υπέρ του να μπαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε μια σχολική βιβλιοθήκη! Είναι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο που έγραψα «Ας αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι νομίζουν».
Οι βιβλιοθήκες είναι αυτές που πρέπει να επιλέγουν τι θα βάζουν στα ράφια τους με βάση την πολιτική που ακολουθούν και με βάση τις ανάγκες των χρηστών τους. Ένα βιβλίο πρέπει να μπαίνει στα ράφια των βιβλιοθηκών αν οι αρμόδιοι (βιβλιοθηκονόμοι) το κρίνουν αυτό και δεν θα πρέπει να μπαίνει αν κρίνουν το αντίθετο.
Οι απόφαση αυτή δεν θα πρέπει να αποφασίζεται σε δικαστικές αίθουσες. Αυτό ως αρχή και δεν παίρνω θέση για το συγκεκριμένο βιβλίο επειδή εγώ προσωπικά δεν το έχω διαβάσει.
Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΟΗΕ 1948): Άρθρο 27 Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας, να απολαμβάνει τις τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα ωφελήματά της.
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 5Α Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως ορίζει ο νόμος….
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 14.1 Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους.
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 16 Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους……
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 5.1 Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Ή ΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΗΘΗ
………
Επειδή όλα αυτά μας πονοκεφαλιάζουν και μας μπερδεύουν που σταματάει η ελευθερία και που αρχίζει η ελευθεριότητα, που το έννομο και που το άνομο παντού υπάρχει ένα status negative και ένα statues positive. Είμαστε άνθρωποι και όπως έχουμε την κρίση να δημιουργούμε τους νόμους με τον ίδιο τρόπο έχουμε την κρίση να κρατάμε τις ισορροπίες που αρμόζουν στις περιστάσεις, ακόμα και να βρίσκουμε δικλίδες ασφαλείας εκεί που εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει…. Εκεί που ακόμα και αν μπει ένα βιβλίο μέσα σε μία σχολική βιβλιοθήκη ακατάλληλο (κατά την κρίση μας) για ανηλίκους να μπορούμε να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά ώστε να τύχει της προσοχής και της ελευθερίας που του αρμόζει από τους ενήλικες και να (μην αποκρυφθεί) χρησιμοποιηθεί στο μέλλον από τους ¨μελλοντικούς¨ ενήλικες.
Βασικά, δεν μπορώ να αντιληφθώ τις θέσεις σας
* Πέφτω στον τίτλο Βιβλιοθήκες στη γυάλα
* Διαβάζω το άρθρο του Απόστολου Λακασά - απο την εφημ. Καθημερινή
1) Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!
Η άποψη σας για το θέμα αυτό είναι ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να απαγορεύεται.
Να σας πληροφορήσω πως:
ΔΕΝ έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος!
ΔΕΝ έχει επικηρυχθεί η συγγραφέας!
ΔΕΝ έχει καεί το βιβλίο!
αντιθέτως κυκλοφορεί και συναρπάζει.
Το βιβλίο δεν απογορεύτηκε, αποσύρθηκε από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Έχει ΜΕΓΑΛΗ διαφορά...
Εγώ που θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου με σούπερ κατερίνα, ζιγκ-ζαγκ και πεντχάουζ είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να το κάνω!
2) Ας αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι νομίζουν, μας λέτε.
Μιλάμε για τις ΣΧΟΛΙΚΕΣ βιβλιοθήκες, κι όχι για στοίβα περιοδικά σε κουρείο!
Τότε να εμπλουτίσουμε τις σχολικές βιβλιοθήκες με
* kama sutra & ταντρικό σεξ
* το αλφαβητάρι των οινοπνευματωδών
* τα νέα του ψαροντούφεκου
* και τα ζώδια μηνός Ιουλίου!
3) Κατόπιν μας λέτε πως ένα βιβλίο πρέπει να μπαίνει στα ράφια των βιβλιοθηκών αν οι αρμόδιοι (βιβλιοθηκονόμοι) το κρίνουν αυτό και δεν θα πρέπει να μπαίνει αν κρίνουν το αντίθετο
Όταν στην επιστολή σας προς τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού, κ. Άκη Κλεάνθους, γράφετε πως: "Γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή οι σχολικές βιβλιοθήκες στελεχώνονται από ΜΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ή από άτομα που ΥΠΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ σε αυτές (επιμελητές και καθηγητές), τη στιγμή που υπάρχουν στην αγορά εργασίας αρκετοί άνεργοι πτυχιούχοι βιβλιοθηκονόμοι."
τότε κάτι ΔΕΝ πάει και τόσο καλά...
Οι βιβλιοθήκες δεν μπορούν να διαλέξουν μ ό ν ε ς τους τα βιβλία που θα μπουν στα ράφια τους, ΣΩΣΤΆ?
4) Μας προτείνετε ένα λινκ που μεταξύ άλλων μιλάει για τις βιβλιοθήκες. Οι βιβλιοθήκες, μας λέτε, δεν φέρουν ευθύνη για την έκδοση και την
κυκλοφορία των βιβλίων. Κανονικά, οι Α ρ χ έ ς του κράτους είναι αυτές που
έχουν την ευθύνη να δρουν άμεσα και να απαγορεύουν ένα βιβλίο όταν
υπάρχει σοβαρός λόγος. Οι βιβλιοθήκες δ ε ν είναι υπεύθυνες για τα
περιεχόμενα κάθε βιβλίου: αυτό δεν εμπίπτει ούτε στη δικαιοδοσία, ούτε
και στα καθήκοντά τους. Καθήκον μιας βιβλιοθήκης είναι να προσφέρει τη
γνώση, τη πληροφόρηση και τη ψυχαγωγία στους αναγνώστες της μέσω
των βιβλίων με βάση κάποια δική της επιλογή. Η απόφαση μιας
βιβλιοθήκης να συμπεριλάβει στη συλλογή της ένα βιβλίο με βάση τα
κριτήρια και την πολιτική της, δεν πρέπει να επηρεάζεται από εξωγενείς
παράγοντες ή άτομα με διαφορετικές αντιλήψεις. Παρ΄ όλα αυτά μια
βιβλιοθήκη έ χ ε ι κ α θ ή κ ο ν να διαφυλάσσει τα παιδιά από βιβλία
ακατάλληλου για αυτά περιεχομένου και να σέβεται τις ομάδες ατόμων οι
οποίες μπορεί να ενοχληθούν από κάποια βιβλία.
Ερώτηση: ποιές είναι αυτές οι ... Αρχές?
-οι καλλιεργητές ζαχαροκάλαμου?
-οι λιμενεργάτες?
-οι αχθοφόροι?
Ποιός κάνει αυτή την δουλειά, τέλος πάντων?
5)Μας λέτε και το απίθανο (μετά τα προηγούμενα!)
Αυτό ως αρχή και δεν παίρνω θέση για το συγκεκριμένο βιβλίο επειδή εγώ προσωπικά δεν το έχω διαβάσει.
Σοβαρά, όντως δεν έχετε ακούσει για την απίστευτη ατάκα "τώρα θα σε ******!" και την αρρωστημένη σκέψη κάποιας να συνουσιαστεί με το ψυγείο της?
Συγκρίνονται αυτά τα "διαμάντια" Σύγχρονης και Υψηλής Τέχνης με ασημαντότητες τύπου Αριστοφάνη? Ακόμα και τα πιο 'προχωρημένα' αποσπάσματα του τελευταίου ωχριούν μπροστα στην ... βραβευμένη Έρση!
6) Συγγνώμη, τα δικέφαλα πέη συμμετέχουν ελεύθερα στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας κατά την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΟΗΕ 1948) Άρθρο 27?
ΕΙΧΕ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ Ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ?
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 5Α Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως ορίζει ο νόμος….
(Άσχετο: Μιλάμε για πληροφόρηση όταν λέμε ότι ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη ΜΑΣΤΟΥΡΑ?)
Σύνταγμα της Ελλάδας 2001: Άρθρο 14.1 Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ.(Έλα!)
7) Λογοκρισία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λογοκρισία ονομάζουμε τον έλεγχο του λόγου και άλλων μορφών ανθρώπινης έκφρασης.
Η λογοκρισία υπάρχει σε διάφορες μορφές από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Παρ' όλο που είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να παράγει και να λαμβάνει πληροφορίες χωρίς κανέναν περιορισμό, σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει α π ό λ υ τ η ελευθερία έκφρασης (είτε γραπτού είτε προφορικού λόγου). Αντίθετα, κάθε χώρα έχει τους δικούς της νόμους ενάντια στον λίβελλο, την αισχρολογία, τη βλασφημία, την ανταρσία ενάντια στο κράτος, κλπ
Φίλε Ανώνυμε, παρόλο που δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω το σκεπτικό σου, σου απαντώ:
1. Το συγκεκριμένο άρθρο είναι ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από την εφημερίδα «Καθημερινή». Το άρθρο όπως βλέπεις είναι ενυπόγραφο, άρα, (είναι ίσως περιττό αλλά το γράφω) η ευθύνη για τα γραφόμενα του άρθρου βαραίνει τον συγγραφέα. Βρήκα την όλη υπόθεση με το βιβλίο ενδιαφέρουσα και την αναδημοσίευσα. Σε καμία περίπτωση δεν υιοθετώ όλα όσα γράφονται σε αυτό και ούτε έχω διάθεση να κάνω τον συνήγορο του συγγραφέα.
2. Όντως, το βιβλίο δεν απαγορεύθηκε και ευτυχώς δεν ζούμε σε στρατιωτικό καθεστώς. Ξέρω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει στο εμπόριο – το αν συναρπάζει δεν το γνωρίζω (αλλά σας πιστεύω αφού εσείς προφανώς το έχετε διαβάσει).
3. Οι απόψεις που εκφέρω είναι θέσεις αρχής. Ναι, στις βιβλιοθήκες (γενικά) έχουν θέση όλα τα βιβλία. Προφανώς, το kama sutra δεν θα πρέπει να δανείζεται σε ανήλικους! Μπορεί όμως να υπάρχει σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη και να δανείζεται μόνο σε ενήλικες ή ακόμα και σε Σχολική Βιβλιοθήκη – είναι παρατραβηγμένο το ξέρω αλλά εσύ το ανάφερες πρώτος – και να δανείζεται μόνο στους καθηγητές!
4. Για να σοβαρευτούμε και λίγο, καμία αρχή δεν θα πρέπει να απαγορεύει κανένα βιβλίο! Πρέπει οι βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθηκονόμοι και οι σχολικές εφορίες να έχουν την ωριμότητα να παίρνουν μόνες τους τέτοιες αποφάσεις και να αποκλείουν «βλαβερά» για τα παιδιά έντυπα (κανείς δεν διαφωνεί ότι υπάρχουν και τέτοια…
5. Η επιστολή της ΚΕΒΕΠ προς τον (Κύπριο) (πρώην) Υπουργό Παιδείας, αναφέρεται στην υποστελέχωση των σχολικών βιβλιοθηκών και στην υπολειτουργία τους. Οι βιβλιοθήκες είναι ζωντανοί οργανισμοί και έστω και χωρίς βιβλιοθηκονόμο, έχουν τους μηχανισμούς αλλά και τις δικλίδες ασφαλείας ώστε να παραγγέλλουν κατάλληλα βιβλία (Σχολική εφορεία, Επιτροπή Βιβλιοθήκης, Καθηγητές, Διεύθυνση Σχολείου, κατάλογος προτεινόμενων εγκεκριμένων βιβλίων κατάλληλων για σχολικές βιβλιοθήκες από το Υπουργείο Παιδείας).
6. Ο νομοθέτης (τόσο στην Ελλάδα, όσο και αλλού) προσπαθεί να διασφαλίσει ότι κανένα αυταρχικό σύστημα δεν θα μπορεί να αποκλείει κανένα βιβλίο ή άλλη πληροφόρηση από κανέναν, ενώ ταυτόχρονα θα προστατεύει αυτούς που δεν θέλουν ή δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με αυτά. Όπως γράφει και η a.i. στο πιο πάνω σχόλιο «Είμαστε άνθρωποι και όπως έχουμε την κρίση να δημιουργούμε τους νόμους με τον ίδιο τρόπο έχουμε την κρίση να κρατάμε τις ισορροπίες που αρμόζουν στις περιστάσεις, ακόμα και να βρίσκουμε δικλίδες ασφαλείας εκεί που εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει….»
7. Με το απόσπασμα για τη «Λογοκρισία» από τη Wikipedia (παρόλο που δεν καταλαβαίνω γιατί το παραθέτεις εδώ) δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο, αφού (έτσι πληροφοριακά) εγώ το έχω γράψει!
8. Τέλος, κλείνω με μια υπόθεση: Έστω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αισχρό και παντελώς άχρηστο και δεν αξίζει να βρίσκεται σε καμία σχολική ή άλλη βιβλιοθήκη! Όμως, ξεγελώντας τις διαδικασίες κατάφερε και μπήκε στα ράφια κάποιων σχολικών βιβλιοθηκών. Πόσοι πιστεύετε ότι είναι οι μαθητές που θα πήγαιναν στη σχολική τους βιβλιοθήκη να το δανειστούν; Και πόσοι μαθητές θα πάνε να το αγοράσουν επειδή ακριβώς όλη αυτή η (αρνητική) ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ το έκανε γνωστό και τους κίνησε την περιέργεια;
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι αν απαγορεύεις κάτι, το κάνεις γνωστό και πιο ελκυστικό, ειδικά για τους νέους με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές που ούτε θα γύριζαν να το κοιτάξουν αν υπήρχε στη σχολική τους βιβλιοθήκη, τώρα θα πάνε να το βρουν από κάπου αλλού για να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους!
Γενική εισήγηση (άσχετη με το συγκεκριμένο βιβλίο για το οποίο ξαναομολογώ ότι δεν διάβασα): Αν όντως πιστεύεται ότι ένα βιβλίο είναι σκουπίδι, απλά αγνοήστε το! Με το να ασχολείστε μαζί του, έστω και αρνητικά, το διαφημίζετε και το προωθείτε!
Δυσκολεύεστε?
Κι όμως, τα ελληνικά μου (όπως και τα δικά σας, είναι θαυμάσια!)
1) Αμέσως μετά το άρθρο (που για να το κοτσάρετε, μάλλον χρωματίζεστε θετικά υπέρ του, ναι?)
γράφετε αυτολεξεί:"Η άποψη μου για το θέμα αυτό είναι ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να απαγορεύεται."
Αν αυτό δεν είναι ασπασμός, τότε τι είναι?
Δεν ξέρω αν καταλάβατε, δεν ενοχλεί το ότι έχετε αντιδιαμετρική άποψη από την δική μου (δημοκρατία έχουμε, για όνομα του Θεού!), αλλά το ότι το 'παίζετε' υπεράνω, ουδέτερος και δεν-ξέρω-δεν-το-χω-διαβάσει.
Παρά την φαινομενική ουδετερότητα, κάνετε τον συνήγορο όπως φαίνεται και παρακάτω
2) Αμέσως μετά το άρθρο, λοιπόν, γράψατε ότι: "Η άποψη μου για το θέμα αυτό είναι ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να απαγορεύεται" και πιο κάτω το ενισχύσατε με την φράση "Ας αφήσουμε τον καθένα να γράφει και να εκδίδει ότι θέλει."
Προς στιγμήν, τρόμαξα! Νόμισα πως είδα τανκς στους δρόμους και ελεύθερους σκοπευτές στις γύρω στέγες! 'Πραξικόπημα' μουρμούρισα, αλλά γρήγορα με συνέφεραν...
Χαίρομαι που (έστω και με καθυστέρηση) συμφωνούμε πως ζούμε ΑΚΟΜΑ σε μια δημοκρατική χώρα
3) Χαίρομαι ακόμα που το θέμα γύρισε επιτέλους στις ΣΧΟΛΙΚΕΣ βιβλιοθήκες. Από την αρχική σας άποψη "Ας αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι νομίζουν" μέχρι το "Δεν είμαι υπέρ του να μπαίνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε μια σχολική βιβλιοθήκη!" μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κανείς θεαματική αναδίπλωση!
Τότε, συμφωνούμε κι εδώ πως κάποια βιβλία είναι καλύτερο να μείνουν απ'έξω...
4) Άλλο ένα κοινό σημείο μας:
Το "Ας αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι νομίζουν"
έγινε "Πρέπει οι βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθηκονόμοι και οι σχολικές εφορίες να έχουν την ωριμότητα να παίρνουν μόνες τους τέτοιες αποφάσεις και να αποκλείουν «βλαβερά» για τα παιδιά έντυπα (κανείς δεν διαφωνεί ότι υπάρχουν και τέτοια…"
Πολύ-πολύ θετικό
5) Τώρα μας δουλεύετε.
Από την μια στηλιτεύετε το ότι ΔΕΝ στελεχώνονται οι σχ. βιβλιοθήκες κι απο την άλλη ότι είναι ζωντανοί οργανισμοί(!) και έχουν μηχανισμούς και δικλείδες ασφαλείας
Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε πως πέφτετε σ'αντίφαση. Τότε, δεν έχετε ρόλο εκεί!
6) Σας ξαναρωτάω λοιπόν:
Μιλάμε για πληροφόρηση όταν λέμε ότι ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη ΜΑΣΤΟΥΡΑ?)
Αν θέλετε, απαντάτε...
7) Χαίρομαι ιδιαιτέρως που βρήκα τον άνθρωπο που πρόσθεσε το συγκεκριμένο λήμμα!
Εστιάζω λοιπον στις δικές σας λέξεις όταν γράφω πως:
"Σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει α π ό λ υ τ η ελευθερία έκφρασης (είτε γραπτού είτε προφορικού λόγου). Αντίθετα, κάθε χώρα έχει τους δικούς της ΝΟΜΟΥΣ ενάντια στον λίβελλο, την ΑΙΣΧΡΟΛΟΓΙΑ, τη βλασφημία, την ανταρσία ενάντια στο κράτος, κλπ"
8) Σας ενοχλεί περισσότερο η εμπορική επιτυχία του βιβλίου ή η ζημιά στους μικρούς μαθητές?
Σε μια εποχή όπου η σωστή χρήση της ελληνικής γλώσσας, δυστυχώς δεν εκτιμάται όπως πρέπει, θεωρώ ως φιλοφρόνηση αυτό που γράφετε για τα ελληνικά μου και σας το ανταποδίδω.
1) Στη σελίδα αυτή δεν μπαίνουν μόνο άρθρα με τα οποία συμφωνώ εγώ προσωπικά. Μπαίνουν και άρθρα τα οποία πιθανόν να προβληματίσουν και να προκαλέσουν διάλογο (όπως έκανε το συγκεκριμένο άρθρο). Η άποψη που εκφέρω «… ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να απαγορεύεται» είναι γενική, δεν αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο, και εξακολουθώ να την έχω ως αρχή μου. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι ασπασμός στις θέσεις του άρθρου… Και δεν είμαι σίγουρος αν εσείς καταλάβατε ότι δεν είναι και τόσο διαμετρικά αντίθετες οι απόψεις μας… (καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία σας για την ένταξη στις σχολικές βιβλιοθήκες ενός βιβλίου το οποίο εσείς που προφανώς το έχετε διαβάσει, πιστεύετε ότι δεν ανήκει εκεί…).
2) Είδατε που συμφωνούμε σε κάτι ;) Ασφαλώς και ζούμε σε δημοκρατική χώρα και ασφαλώς ο καθένας μπορεί να γράφει και να εκδίδει ότι θέλει! Όπως ακριβώς και ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του και να την δημοσιοποιεί (σχετικά με ένα βιβλίο ας πούμε). Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της δημοκρατίας, ας αφήσουμε και τις βιβλιοθήκες να κάνουν τη δουλειά τους ελεύθερα και όπως αυτές ξέρουν καλύτερα χωρίς να τους επιβάλλουμε εκ των προτέρων τι να συμπεριλαμβάνουν στις συλλογές τους ή τι να αποκλείουν από αυτές.
3) Μπορεί εσείς να το βλέπετε σαν αναδίπλωση των δικών μου απόψεων αλλά δεν είναι καθόλου έτσι! Το να «αφήσουμε τις βιβλιοθήκες να έχουν στα ράφια τους ότι [αυτές] νομίζουν» δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι μπορούν να έχουν τα πάντα στα ράφια τους και διαθέσιμα στα παιδιά! (Άρα και εδώ συμφωνούμε… Φυσικά και κάποια βιβλία είναι καλύτερα να μένουν απέξω από τις σχολικές βιβλιοθήκες!).
4) Ισχύει το ίδιο με το πιο πάνω. Και εδώ συμφωνούμε…
5) Στηλιτεύουμε το γεγονός ότι οι (περισσότερες) σχολικές βιβλιοθήκες δεν στελεχώνονται από βιβλιοθηκονόμους. Δεν εθελοτυφλούμε όμως… Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σχολικές βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν ή ότι δεν λειτουργούν (με τον τρόπο που λειτουργούν). Δεν ξέρω αν έχετε υπόψη σας τα καθήκοντα που έχει ένας βιβλιοθηκονόμος. Τα καθήκοντα αυτά δεν σταματούν στην επιλογή των βιβλίων που θα αποκτήσει η βιβλιοθήκης αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους τομείς τους οποίους εσείς ίσως (αν είστε άσχετος με το αντικείμενο της βιβλιοθηκονομίας) είμαι σίγουρος ότι δεν μπορείτε να φανταστείτε! Δεν νομίζω οι όποιες δικλίδες ασφαλείας υπάρχουν κατά την επιλογή βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες να ακυρώνουν την ανάγκη ύπαρξης του βιβλιοθηκονόμου! Αν θέλετε το συζητάμε περεταίρω…
6) Απαντώ ευθαρσώς στο ερώτημα σας: Ασφαλώς και ΔΕΝ μιλάμε για πληροφόρηση όταν λέμε ότι «ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη ΜΑΣΤΟΥΡΑ»!!! Ξέρετε όμως πολύ καλά ότι τα βιβλία και ιδιαίτερα τα λογοτεχνικά δεν προσφέρουν μόνο πληροφόρηση! (Με αυτό που λέω δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι η συγκεκριμένη φράση ή και ολόκληρο το βιβλίο για το οποίο συζητάμε αποτελεί προσφορά στην Ελληνική λογοτεχνία).
7) Και εγώ χαίρομαι ιδιαιτέρως που κάποιο από τα λήμματα που πρόσθεσα στην Wikipedia διαβάζεται και χρησιμοποιείται σαν σημείο αναφοράς! Επαναλαμβάνω: δεν διαφωνώ σε τίποτα με το λήμμα που εγώ έγραψα…
8) Πίστεψε με, δεν με απασχολεί καθόλου η εμπορική (ή μη) επιτυχία του συγκεκριμένου βιβλίου! Αυτό που θέλω να πω, είναι (γενικά) ότι αν ένα βιβλίο είναι όντως βλαβερό για τα παιδιά, η (έστω και αρνητική) διαφήμιση του θα προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στους μικρούς μαθητές από την απαξίωση του…
9) Πραγματικά χαίρομαι που ανταλλάσω απόψεις με κάποιον που έχει επιχειρήματα και άποψη για το θέμα (περισσότερο μου άρεσε το επιχείρημα που θέσατε στο πρώτο σας σχόλιο με το «εξαιρετικό κρασί που [όμως] δεν έχει θέση στο κυλικείο ενός σχολείου»). Πάντως, η αντιπαράθεση μας (σε επιχειρήματα και μόνο) θα ήταν πιο «δίκαιη» αν και εσείς γράφατε επώνυμα.
Φιλικά,
Ανδρέας
Νόμος 5060/1931, Άρθρο 30. (Το άρθρο 30 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 Νομ.1291/1-4 Οκτ.1982). "Άσεμνα κατά τις περιπτώσεις του προηγούμενου άρθρου θεωρούνται τα χειρόγραφα, έντυπα, εικόνες και λοιπά αντικείμενα, όταν σύμφωνα με το κοινό αίσθημα, προσβάλλουν την αιδώ. Δεν θεωρούνται άσεμνα τα έργα τέχνης ή επιστήμης και ιδίως αυτά που ανήκουν στην πολιτιστική δημιουργία της ανθρωπότητας ή που συμβάλλουν στην προώθηση της ανθρώπινης γνώσης εκτός από την περίπτωση όπου προσφέρονται προς πώληση, πωλούνται ή παρέχονται ειδικά, σε πρόσωπα ηλικίας κάτω των 18 ετών και για σκοπούς άλλους εκτός από τη σπουδή……."
(ν. 2462/1997) του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Άρθρο 19 παρ. 2. "[…] την ελευθερία αναζήτησης, της λήψης και της μετάδοσης πληροφοριών και απόψεων κάθε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, γραπτά, σε έντυπα, σε κάθε μορφή τέχνης ή κάθε άλλο μέσο της επιλογής του."
Σύμφωνα με τον Δαγτόγλου Π. (Συνταγματικό Δίκαιο. Ατομικά δικαιώματα, τ.Α΄, εκδ. Σάκουλα, 1991). "Το άρθρο 16 παρ. 1 δεν υπάγει την ελευθερία της τέχνης σε κανενός είδους περιορισμούς. Εντούτοις και ο καλλιτέχνης ζει μέσα σε μία κοινωνία, όπου η συμβίωση επιβάλλει νομικές ρυθμίσεις […] ο ζωγράφος δεν μπορεί να ζωγραφίσει στους τοίχους ξένων σπιτιών, ο λογοτέχνης δεν εξαιρείται από την τιμώρηση των εγκλημάτων κατά της τιμής…". (Δαγτόγλου, σελ. 662)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Και επειδή δεν είμαι ούτε δικηγόρος ούτε νομοθέτης αλλά μια βιβλιοθηκονόμος σε σχολική βιβλιοθήκη, δεν περιμέν μόνο τους νόμους (γιατί και αυτοί από ανθρώπους θεσπίζονται) να μου ορίσουν τι θα πράξω ώστε να μην βλάψω τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού, αλλά και την προσωπική μου κρίση / ευσυνειδησία μετά από μερικά χρόνια συναναστροφής με ανήλικα παιδιά και λειτουργώντας πάντα σαν άνθρωπος.
Και επειδή δεν ξεχνώ ότι έχω το δικαίωμα όχι μόνο να κεραυνοβολήσω και να κατακρίνω ότι μου προσφέρεται αλλά και να το απορρίψω απλά χωρίς περιττά σχόλια.
Και επειδή δεν χρειάζεται να θιγόμαστε επιφανειακά αλλά επί της ουσίας, ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς την ¨ελευθεριότητα¨ είναι η ενημέρωση και η απόκτηση κριτική ικανότητας καθώς οι οριακές περιπτώσεις ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης, ελευθερία τύπου και ελευθερία έρευνας και στην προστασία της τιμής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου είναι ουκ ολίγες.
Και επειδή το όλο ζήτημα με το βιβλίο το ανάγω όχι στην απαγόρευση ή μη ενός βιβλίου αλλά στην ευθύνη που φέρουν οι ενήλικες απέναντι στους ανήλικους (για τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους) ας μην αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους θέματα κοντόφθαλμα αλλά με σοβαρότητα όπως τους αρμόζει.
1) Ας μην εστιάζουμε μόνο στις σχολικές βιβλιοθήκες. Σε κάθε βιβλιοθήκη έχει πρόσβαση ένας ανήλικος.
2) Ό,τι και αν μου ¨επιβάλλει¨ κάποιος (Υπουργείο Παιδεία, καθηγητής, κλπ.) στο τι θα βάλω στα ράφια της βιβλιοθήκης (είτε αυτό είναι έντυπο, οπτικοακουστικό υλικό ή οτιδήποτε άλλο) αυτό δεν σημαίνει ότι όταν αυτό το τεκμήριο θα φτάσει στο γραφείο δανεισμού θα το δανειστεί ακρίτως ο οποιοσδήποτε! (και δεν χρειάζεται να είναι κανείς βιβλιοθηκονόμος για να το κάνει αυτό αλλά απλά άνθρωπος με ότι συνεπάγεται αυτό)
3) Όταν κάνω εργασία με τα παιδία και ανοίγουν τις εγκυκλοπαίδειες και ¨πέσουν¨ πάνω σε λήμματα που αναλύουν την ανθρώπινη ανατομία (για να μην πω τίποτε άλλο και προσβληθεί κανείς), εγώ τι πρέπει να κάνω; (ρητορικό το ερώτημα):
-να απαγορεύσω τις εγκυκλοπαίδειες από τη βιβλιοθήκη;
-να σκίσω τις συγκεκριμένες σελίδες από τις εγκυκλοπαίδειες;
-να τιμωρήσω τα παιδιά που κοίταξαν το συγκεκριμένο λήμμα;
Κατά τη γνώμη μου υπάρχει καλύτερη λύση και λιγότερο υστερική!
Άρα, δεν πρέπει να βάλω στη βιβλιοθήκη;
-το λεξικό του Μπαμπινιώτη γιατί θίγει την προσωπικότητα του ατόμου με το λήμμα ¨Βούλγαρος¨,
-το μυθιστόρημα του Μίμη Ανδρουλάκη Μν γιατί θίγει το θρησκευτικό συναίσθημα,
-το μυθιστόρημα του Ζοζε Σαραμάγκου Περι τυφλότητας, γιατί έχει αφηγήσεις με βιασμούς,
και ούτω καθεξής…….
Και επειδή δεν ζούμε σε κανέναν αγγελικό κόσμο (δεν έχω ψευδαισθήσεις) και επειδή παρατυπίες εκουσίως και ακουσίως γίνονται και θα γίνονται, πείτε μου λοιπόν τι να βάλω στα ράφια της βιβλιοθήκης για να μην προσβληθεί κανείς (ούτε αυτός που μπήκε στο ράφι, είτε αυτός που δεν μπήκε στο ράφι, είτε αυτός που διάβασε αυτόν που μπήκε στο ράφι, είτε αυτός που δεν μπόρεσε να διαβάσει αυτόν που δεν έβαλα στο ράφι)… και μέχρι να αποφασίσει κάποιος ειδικός να μου πει (αν υπάρχει ειδικός) και επειδή έχω τη δική μου γνώμη (καλώς ή κακώς) υποστηρίζω ότι το καλύτερο εφόδιο που πρέπει να δώσει κανείς σε ένα παιδί είναι η κριτική ικανότητα, η δυνατότητα να μάθει να απορρίπτει ή να αποδέχεται κάτι όχι παθητικά αλλά δυναμικά και με άποψη και αυτό δεν πραγματοποιείται μόνο μέσα από το σχολείο, τη βιβλιοθήκη αλλά και από την ίδια την οικογένεια (και σε αυτό δεν φέρει ευθύνη ο νομοθέτης αλλά εμείς οι ίδιοι)
A.I.
Θαυμάσια!
Θα μας εξηγήσει κανένας πως αναπτύσσεται η κριτική ικανότητα ενος παιδιού από τη σκηνή που συνουσιάζεται μια κοπελιά με το ... ψυγείο της?
Ή με τα δικέφαλα πέη που ... σουλατσάρουν στην Εντατική?
Μήπως η φράση πως ο πυρετός φτιάχνει την καλύτερη μαστούρα δεν πρέπει να λείψει από κανένα αναγνωστικό?
ΜΠΑ!
ΕΧΕΤΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΙΣ
Σ Χ Ο Λ Ι Κ Ε Σ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ?
-και μην μου αναφέρετε τον Αριστοφάνη σαν αντίπαλο δέος.
Ήταν αισχρός, ήταν γαργαλιστικός, αλλά δεν ηταν ΑΡΡΩΣΤΟΣ.
Ας μην δυσκολεύουμε τη ζωή μας αλλά ας την καλυτερεύουμε όσο μπορούμε (ακόμα και να την προστατεύουμε… γίνεται!)
Η κριτική ικανότητα ενός παιδιού (από την οικογένεια, τον παιδαγωγό, την κοινωνία…) εκτός των άλλων αναπτύσσεται όταν έχουμε ¨διδάξει¨ τον ανήλικο-έφηβο (και δεν του αποκρύπτουμε για λόγους σεμνοτυφίας ή ταμπού)
-ότι η συνουσία δεν πραγματοποιείται μεταξύ ανθρώπου και ψυγείου,
-ότι τα πεή δεν είναι δικέλαφα,
-ότι ο πυρετός δεν φτιάχνει την καλύτερη μαστούρα και το αντίθετο φυσικά
αλλά όλα αυτά ανάγονται στη σφαίρα της φαντασίας ενός δημιουργού ή ακόμα αν θέλετε στην διαστροφή του.
Αυτήν λοιπόν τη διαστροφή πρέπει να μάθει ο καθένας (ακόμα και οι ενήλικες) να τη διαχωρίζει και να την απορρίπτει ή τουλάχιστόν να μην τον επηρεάζει.
Τα πάντα χρειάζονται:
-συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση,
-δουλειά, δουλειά, δουλειά,
-μελέτη, μελέτη, μελέτη,
-ωρίμανση, ωρίμανση, ωρίμανση,
-κλπ., κλπ., κλπ.,…………………
(και υπάρχουν πολλά κείμενα της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας με σεξουαλικό περιεχόμενο, αν ποτε φτιαχτεί blog τέτοιου περιεχομένου, μπορω να σας παραθέσω κάποια)
Παρακαλώ, μην καταπιέζεστε!
Επειδή τα πάντα χρειάζονται
*συζήτηση
*δουλειά
*μελέτη
*ωρίμανση και ...
*κριτική ικανότητα
μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας με άρρωστο περιεχόμενο που να κυκλοφορούν στις σ χ ο λ ι κ έ ς βιβλιοθήκες?
Αν θέλετε...
Αλήθεια, είναι χώρος έκθεσης διαστροφών μια σχολική βιβλιοθήκη?
σε 14χρονα?
Θα σας βοηθήσω λίγο:
Αφού η κ. Σωτηροπούλου είναι τόσο super wow(και βραβευμένη, ντε!) γιατί δεν βάζουμε κι άλλα βιβλία της στις σχολικές βιβλιοθήκες?
* Το «Διακοπές χωρίς πτώμα» ?
Η ιστορία του βιβλίου, αν υπάρχει, είναι πολύ ισχνή. Μια νεαρή γυναίκα, η Σάρα, πηγαίνει για θερινές διακοπές στο σπίτι μιας φίλης της και τελικά σκοτώνει το παιδί της. Η ηρωίδα με μια τρέχουσα δηλητηριώδη γλώσσα καταγράφει τις μύχιες υποσυνείδητες και συνειδητές απωθήσεις προς τα περιβάλλοντα πρόσωπα και πράγματα. Αρνούμενη το γυναικείο προορισμό της, αποστρέφοντας το πρόσωπό από την ιερή μητρότητα, αναζητώντας την τρυφερότητα μιας φευγαλέας αγάπης που υπόσχεται, ίσως, ένα ευγενικό τυχαίο ανδρικό πρόσωπο, επιδίδεται σε γελοίες θανατηφόρες σεξουαλικές εμπειρίες ή σε μοναχικούς αυτοερωτισμούς, σκοτώνοντας σαδιστικά το αρχέτυπο της γυναικείας υπόστασης. Με μίσος προς την μητέρα που τη γέννησε, καταστρέφει οποιοδήποτε κανάλι επικοινωνίας μαζί της και με την ίδια αποστροφή αναζητεί και δολοφονεί το παιδί που ουσιαστικά είναι η ίδια, σαν μια πράξη εκδίκησης, σαν μια πράξη παιδοκτονίας όμοια μ' εκείνη της Μήδειας που αρνείται τη ζωή έτσι όπως έχει καταντήσει.
* Το "εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα" ??
Ο τίτλος του αφηγήματος στεγάζει μια ιστορία που εκτυλίσσεται το τριήμερο 27, 28, 29 Οκτωβρίου. Μια γυναίκα που πλένει πιάτα σ' ένα μικρό εστιατόριο στο δρόμο Αγρινίου Ιωαννίνων δέχεται την πρόταση ενός περαστικού άντρα, οδηγού κάποιου αυτοκινήτου για μια τριήμερη βόλτα στα Γιάννενα. Στο ξενοδοχείο που θα καταλύσουν αρχίζει ο εφιάλτης. Εκεί συμβαίνουν πλείστα αντιεορταστικά. Ο άντρας, θα αποποιηθεί την ερωτική προσφορά της γυναίκας, είναι κρυψίνους, κυκλοθυμικός, βίαιος, φιγούρα του σύγχρονου άγχους ενώ εκείνη είναι μια ακαταστάλαχτη ύπαρξη που δεν μπορεί να προσδιορίσει τι την ευχαριστεί και τι την τρομάζει. Θα βγει μια στιγμή έξω αλλά στην επιστροφή ο οδηγός την αρπάζει, την κλείνει στην τουαλέτα όπου ζει ή ονειρεύεται μια κόλαση, την τιμωρία της για την έξοδο στην πόλη. Όσα ζει τώρα είναι απροσδιόριστα και νεφελώδη. Είναι οδύνη μαζί κι αναμονή ηδονής… Τη δεύτερη μέρα, τη μέρα της γιορτής το πηχτό γκρίζο σάλιο που εκκρίνει κάποιο όργανό του, θα φυλακίσει τη γυναίκα σ' ένα στεγνό, χωμάτινο νάρθηκα. Την Τρίτη μέρα ο άντρας θα τραφεί με τις σάρκες της γυναίκας
*Την "Φάρσα" ???
Η «Φάρσα» είναι το μανιφέστο της επαναστατημένης γυναίκας - επαναστατημένη στο μέτρο που ο άντρας είναι ακόμα ο απόλυτος άρχων, που κρατάει τα ηνία, αφού δεν έχει εκλείψει η βασιλεία του ούτε στους ουρανούς, ούτε επί της γης. Η ευρωπαία γυναίκα ζει ακόμα αυτή τη μεσαιωνική φαντασίωση της απόλυτης εξουσίας, μια εξουσία που συμβολίζεται από τον Φαλλό ως αντιπρόσωπο της δύναμης του αρσενικού στοιχείου. Η επαναστατική πράξη συνίσταται στην υπονόμευση αυτής της δύναμης με τη γελοιοποίησή της, την καταβαράθρωσή της με το γέλιο. Τουλάχιστον αυτό είναι το σύστημα της φάρσας που υποδηλώνει και ο τίτλος. Μ' ένα σμπάρο χτυπιούνται συλλογικά η σοβαροφάνεια, η αξιοπρέπεια, τα αξιώματα, η γραφειοκρατική νοοτροπία , ο στόμφος και άλλα παρόμοια στομφώδη και συν τοις άλλοις αυτή καθεαυτή η φυσιολογική ανδρικότητα που γίνεται το παίγνιο ενός τηλεφωνικού αγώνα που καταλήγει σε μια παροδική τηλεφωνική συνουσία στην οποία συμμετέχει σύσσωμο το έθνος με την ιστορία του, ηρωικά πραγματοποιημένη στο κενό.
*το «Δαμάζοντας το κτήνος» ????
Ο ήρωας, ο Άρης, πενηντάρης, σύμβουλος υπουργού και κομματικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, τέως αριστερός και με συμμετοχή στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, ζει στο πολυτελές σπίτι του στα βόρεια προάστια με τη γυναίκα του και το νεαρό γιο του. Έχει την ερωμένη του για να πραγματώνει την εμμονή του με το σεξ. Η διαταραγμένη νοητικά μητέρα του διαμένει με την απαραίτητη οικιακή βοηθό. Ο γάμος του είναι νεκρός, η γυναίκα του αποξενώνεται από αυτόν και ο γιος του προσκολλάται σ' έναν περιθωριακό φίλο. Επιπλέον ο Άρης πιέζεται από κάποιο κομματικό στέλεχος για να προωθήσει μια επένδυση με το ανάλογο κέρδος. Ποιητής ο ίδιος ετοιμάζεται για μια εκδήλωση που ετοιμάζει γι αυτόν η ένωση συγγραφέων και αποφασίζει να γράψει ένα ποίημα και να το απαγγείλει σ' αυτήν. Ο Άρης αγωνίζεται να δαμάσει το κτήνος της έμπνευσης γράφοντας το ποίημα που θα του φέρει τον θρίαμβο. Όμως ο κόσμος του ανατρέπεται. Η ερωμένη του τον εγκαταλείπει, η γυναίκα του γνωρίζει τον σαρκικό έρωτα στην αγκαλιά του περιθωριακού φίλου του γιου του, η μητέρα του πεθαίνει μόνη, ο υπουργός του συμπράττει στη διαφθορά και το ποίημα του δεν είναι τελικά καλό.
Αναμένω την λίστα με τις δικές σας προτάσεις
Διάβασα όλα τα σχόλια που γραφτήκαν εδώ για το θέμα. Έχει πολλή πλάκα το όλο θέμα :)
Υποψιάζομαι ότι αυτός που υπογράφει σαν «ανώνυμος» και μιλά συνέχεια για την κα. Σωτηροπούλου και τα βιβλία της, είναι η ίδια η κα. Σωτηρωπούλου η οποία θέλει με αυτό τον τρόπο να τα διαφημίσει. :)
e, τι έγινε?
Πάνω που άρχισε να γίνεται κάπως ενδιαφέρον,
ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΙΟΛΑΣ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ?
Με απογοητεύεις πριν καν αρχίσεις!
e, τι έγινε?
Πάνω που άρχισε να γίνεται κάπως ενδιαφέρον,
ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΙΟΛΑΣ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ?
Με απογοητεύεις πριν καν αρχίσεις!
Δημοσίευση σχολίου